Book,Page,LineNumber,Text
34,0017,001,ถึงความเกิด  ความแก่  ความเจ็บ  และความตายแท้   ฉะนั้นจึงเป็นผู้  
34,0017,002,ชื่อว่าเข้าถึงชาติและชรา.
34,0017,003,บทว่า  <B>ปชา</B>  เป็นต้น  ความว่า    สัตว์เหล่านี้เป็นผู้อันตัณหาที่
34,0017,004,"ถึงซึ่งอันนับว่า  <B>""ตสิณา""</B>   (ความดิ้นรน)  เพราะทำซึ่งความสะดุ้ง"
34,0017,005,แวดล้อม  คือห้อมล้อมแล้ว.
34,0017,006,บทว่า  <B>พาธิโต</B>  ความว่า  (สัตว์เหล่านั้น)  ย่อมกระเสือก
34,0017,007,กระสน  คือ  หวาดกลัว  ดุจกระต่ายตัวที่นายพรานดักได้ในป่าฉะนั้น.
34,0017,008,บทว่า  <B>สํโยชนสงฺคสตฺตา</B>  ความว่า  สัตว์ทั้งหลายเป็นผู้
34,0017,009,อันสังโยชน์  ๑๐  อย่าง  และกิเลสเครื่องข้องคือราคะเป็นต้นผูกไว้แล้ว
34,0017,010,หรือเป็นผู้ติดแล้วในสังโยชน์เป็นต้นนั้น.
34,0017,011,บทว่า  <B>จิราย</B>   ความว่า   สัตว์ทั้งหลาย  ย่อมเข้าถึงทุกข์มี
34,0017,012,ชาติเป็นต้นร่ำไปสิ้นกาลนาน   คือตลอดระยะกาลยืดยาว.
34,0017,013,บทว่า  <B>ตสฺมา</B>  เป็นต้น  ความว่า  เพระสัตว์ทั้งหลายผู้อันตัณหา
34,0017,014,"ซึ่งทำความสะดุ้งล้อมไว้  คือ  รึงรัดไว้แล้ว,  ฉะนั้น  เมื่อภิกษุปรารถนา"
34,0017,015,หวังอยู่ซึ่งธรรมที่สิ้นกำหนัด  คือพระนิพพานอันเป็นที่ไปปราศกิเลส
34,0017,016,มีราคะเป็นต้นเพื่อตน  พึงบรรเทา  คือพึงขับไล่  นำออกทิ้งเสียซึ่งตัณหาผู้
34,0017,017,ทำความสะดุ้งนั้น  ด้วยพระอรหัตตมรรคนั่นเทียว.
34,0017,018,ในกาลจบเทศนา  ชนเป็นอันมาก  บรรลุอริยผลทั้งหลาย  มี 
34,0017,019,โสดาปัตติผลเป็นต้น.
34,0017,020,นางลูกสุกรแม้นั้นแล   จุติจากอัตตภาพนั้นแล้ว   เกิดในราช-
34,0017,021,"ตระกูลในสุวรรณภูมิ,  จุติจากอัตตภาพนั้นแล้ว  เกิดในกรุงพาราณสี"