Book,Page,LineNumber,Text
34,0008,001,<B>ใหญ่  ดังวานรตัวปรารถนาผลไม้อยู่โลดไปในป่า 
34,0008,002,ฉะนั้น.  ตัณหานั่นเป็นธรรมชาติลามก  มักแผ่
34,0008,003,ซ่านไปในอารมณ์ต่าง  ๆ  ในโลก  ย่อมครอบงำ
34,0008,004,"บุคคลใดได้,    ความโศกทั้งหลายย่อมเจริญแก่"
34,0008,005,"บุคคลนั้น,   ดุจหญ้าคมบางอันฝนตกรดแล้วเจริญ"
34,0008,006,"อยู่   ฉะนั้น,  แต่ผู้ใด   ย่อมย่ำยีตัณหานั่น"
34,0008,007,ซึ่งเป็นธรรมชาติลามก   ยากที่ใครในโลกจะล่วง
34,0008,008,"ไปได้,  ความโศกทั้งหลาย  ย่อมตกไปจากผู้นั้น"
34,0008,009,เหมือนหยาดน้ำตกไปจากใบบัว  ฉะนั้น.  เพราะ
34,0008,010,ฉะนั้น   เราบอกกะท่านทั้งหลายว่า   ความเจริญ
34,0008,011,จงมีแก่ท่านทั้งหลาย    บรรดาที่ประชุมกันแล้ว
34,0008,012,"ณ  ที่นี้     ท่านทั้งหลายจงขุดรากตัณหาเสียเถิด,"
34,0008,013,ประหนึ่งผู้ต้องการแฝก    ขุดหญ้าคมบางเสีย
34,0008,014,"ฉะนั้น<SUP>๑</SUP>,      มารอย่าระรานท่านทั้งหลายบ่อย ๆ"
34,0008,015,"ดุจกระแสน้ำระรานไม้อ้อ  ฉะนั้น.""</B>"
34,0008,016,[แก้อรรถ]
34,0008,017,บรรดาบทเหล่านั้น  บทว่า  <B>ปมตฺตจาริโน</B>   ความว่า   ฌานไม่
34,0008,018,เจริญเทียว   วิปัสสนา   มรรค   และผล  ก็ไม่เจริญ  แก่บุคคลผู้มีปกติ
34,0008,019,
34,0008,020,๑.  แปลกันมาอย่างนี้  แต่น่าจะแปลว่า   ประหนึ่งผู้ต้องการรากแฝก  ขุดต้นแฝกฉะนั้น
34,0008,021,เพราะศัพท์ว่า  วีรณ  หมายเอาต้น  ส่วน  อุสีร  เป็นชื่อของราก  โดยนัยอภิธานัปปทีปิกา
34,0008,022,คาถา  ๖๐๑.