Book,Page,LineNumber,Text
25,0042,001,เรื่องฉัตตปาณิอุบาสก
25,0042,002,๑๐.  ๔๒/๔  ตั้งแต่  โสปิ  ตเถว  อุโปสถิโก  หุตฺวา  สตฺถารํ
25,0042,003,เป็นต้นไป.
25,0042,004,โสปิ  ฉตฺตปาณิอุปาสโก  อ. อุบาสกชื่อว่าฉันตตปาณิแม้นั้น
25,0042,005,อุโปสถิโก  เป็นผู้รักษาซึ่งอุโบสถ  หุตฺวา  เป็น  ตถาเอว  เหมือน  
25,0042,006,อย่างนั้นนั่นเทียว  อุปสงฺกมิตฺวา  เข้าไปเฝ้าแล้ว  สตฺถารํ  ซึ่งพระศาสดา
25,0042,007,วนฺทิตฺวา  ถวายบังคมแล้ว  สุณนฺโต  นิสีทิ  นั่งฟังอยู่แล้ว  ธมฺมกถํ
25,0042,008,ซึ่งพระธรรมกถา  ฯ  ตสฺมึ  สมเย  ในสมัยนั้น  ราชา  อ. พระราชา
25,0042,009,ปเสนทิโกสโล  พระนามว่าปเสนทิโกศล  อคมาสิ  ได้เสด็จไปแล้ว
25,0042,010,อุปฏฺ€านํ  สู่ที่เป็นที่บำรุง  สตฺถุ  แห่งพระศาสดา  ฯ
25,0042,011,อุปาสโก  อ.  อุบาสก  ทิสฺวา  เห็นแล้ว ตํ  ราชานํ  ซึ่งพระราชา
25,0042,012,นั้น  อาคจฺฉนฺตํ  ผู้เสด็จมาอยู่  จินนฺเตตฺวา  คิดแล้วว่า  (มยา)  อัน
25,0042,013,เรา  อุฏฺ€าตพฺพํ  นุ  โข  พึงลุกขึ้นหรือหนอแล  (อุทาหุ)  หรือว่า
25,0042,014,(มยา)  อันเรา  โน  (อุฏฺ€าตพฺพํ)  ไม่พึงลุกขึ้น  อิติ  ดังนี้  น  อุฏฺ€หิ
25,0042,015,ไม่ลุกขึ้นแล้ว  (จินิตเนน)  ด้วยอันคิดว่า  อหํ  อ. เรา  นิสินฺโน
25,0042,016,เป็นผู้นั่งแล้ว  สนฺติเก  ในสำนัก  อคฺคราชสฺส  ของพระราชาผู้เลิศ
25,0042,017,(อมฺหิ)  ย่อมเป็น  ตสฺส  เม  ปเทสราชานํ  ทิสฺวา  อุฏฺ€าตุํ  อ. อัน
25,0042,018,อันเรานั้น  เห็นแล้ว  ซึ่งพระราชาในประเทศ  ลุกขึ้น  น  ยุตฺตํ  ไม่
25,0042,019,ควรแล้ว  ปน  ก็  ราชา  อ. พระราชา  โข  แล  กุชฺฌิสฺสติ  จักทรง
25,0042,020,กริ้ว  เม  ต่อเรา  อนุฏฺ€หนฺตสฺส  ผู้ไม่ลุกขึ้นอยู่  เอตสฺมึ  รญฺเ