Book,Page,LineNumber,Text
25,0034,001,สตฺถา อ. พระศาสดา สุตฺวา ทรงสดับแล้ว กถํ ซึ่งถ้อยคำ ภิกฺขูนํ
25,0034,002,ของภิกษุ ท. โสตธาตุยา ด้วยพระโสตธาตุ ทิพฺพาย อันเป็นทิพ
25,0034,003,อาคนฺตฺวา เสด็จมาแล้ว ปุจฺฉิตฺวา ตรัสถามแล้วว่า ภิกฺขเว ดูก่อน
25,0034,004,ภิกษุ ท. ตุมฺเห อง เธอ ท. สนฺนิสินฺนา เป็นผู้นั่งประชุมกันแล้ว กถาย
25,0034,005,ด้วยถ้อยคำ กาย นุ อะไรหนอ อตฺถ ย่อมมี เอตรหิ ในกาลบัดนี้
25,0034,006,อิติ ดังนี้ (วจเน) ครั้นเมื่อคำว่า มยํ อ. ข้าพระองค์ ท. (สนฺนิ-
25,0034,007,สินฺนา) เป็นผู้นั่งประชุมกันแล้ว อิมาย นาม กถาย ด้วยถ้อยคำชื่อ
25,0034,008,นี้ (อมฺห) ย่อมมี (เอตรหิป ในกาลบัดนี้ อิติ ดังนี้ (เตหิ ภิกฺขูหิ)
25,0034,009,อันภิกษุ ท. เหล่านั้น วุตฺเต กราบทูลแล้ว ปสํสิตฺวา ทรงสรรเสริญ
25,0034,010,แล้ว เถรํ ซึ่งพระเถระว่า ภิกฺขเว ดูก่อนภิกษุ ท. (กุลํ อ. ตระกูล)
25,0034,011,ภิกฺขุนา อันภิกษุ กุลทมเกน นาม ชื่อว่าผู้ทรมานซึ่งตระกูล อนุปหจฺจ
25,0034,012,ไม่เข้าไปกระทบแล้ว สทฺธํ ซึ่งศรัทธา อนุปหจฺจ ไม่เข้าไปกระทบ
25,0034,013,แล้ว โภเค ซึ่งโภคะ ท. กุลํ อกิลเมตฺวา ไม่ยังตระกูลให้ลำบากแล้ว
25,0034,014,อวิเหเตฺวา ไม่ยังตระกูลให้ชอกช้ำแล้ว ภมเรน วิย ผู้เพียงดังว่า
25,0034,015,ภมเร คณฺหนฺเตน คาบเอาอยู่ เรณุํ ซึ่งละออง ปุปฺผโต จากดอกไม้
25,0034,016,อุปสงฺกมิตฺวา เข้าไปหาแล้ว ชานาเปตพฺพํ พึงให้รู้ พุทฺธคุณํ๑ ซึ่ง
25,0034,017,พระคุณของพระพุทธเจ้า โมคฺคลฺลาโน อ. ภิกษุชื่อว่าโมคคัลลานะ
25,0034,018,ปุตฺโต ผู้เป็นบุตร มม ของเรา ตาทิโส เป็นผู้เช่นนั้น (โหติ)
25,0034,019,ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ อาห ตรัสแล้ว คาถํ ซึ่งพระคาถา อิมํ นี้ว่า
25,0034,020,ภมโร อ. ภมร ปุปฺผํ วณฺณคนฺธํ อเหยํ ไม่ยัง
25,0034,021,ดอกไม้ ยังสีและกลิ่น ให้ชอกช้ำอยู่ อาทาย คาบ
25,0034,022,
25,0034,023,๑. ยกขึ้นเป็นประธานแทน กุลํ ก็ได้.