Book,Page,LineNumber,Text 24,0030,001,ทิสาหิ จากทิศ ท. ๔ ภาโร เป็นภาระ โอติณฺณหตฺถิโน ของช้าง 24,0030,002,ตัวข้ามลงแล้ว สงฺคามํ สู่สงคราม (โหติ) ย่อมเป็น (ยถา) 24,0030,003,ฉันใด สหนํ นาม ชื่อ อ. ความอดทน พหูหิ ทุสฺสีเลหิ ชเนหิ 24,0030,004,กถิตกถานํ ซึ่งถ้อยคำ อันชน ท. มาก ผู้มีศีลอันโทษประทุษร้าย 24,0030,005,แล้ว กล่าวแล้ว ท. ภาโร เป็นภาระ มยฺหํ ของเรา (โหติ) ย่อม 24,0030,006,เป็น ตถาเอว ฉันนั้นนั่นเทียว อิติ ดังนี้ อตฺตานํ อารพฺภ 24,0030,007,ธมฺมํ เทเสนฺโต เมื่อทรงพระปรารภ ซึ่งพระองค์แสดงซึ่งธรรม 24,0030,008,อภาสิ ได้ทรงภาษิตแล้ว คาถา ซึ่งพระคาถา ท. ติสฺโส ๓ 24,0030,009,นาควคฺเค ในนาควรรค อิมา เหล่านี้ว่า 24,0030,010,อหํ อ. เรา ติติกฺขิสฺสํ จักอดกลั้น อติวากฺยํ 24,0030,011,ซึ่งคำอันบุคคลพึงกล่าวล่วงเกิน นาโค อิว ราวกะ 24,0030,012,อ. ช้างตัวประเสริฐ (ติติกฺขนฺโต) อดกลั้นอยู่ 24,0030,013,สรํ ซึ่งลูกศร ปติตํ อันตกแล้ว จาปาโต จากแล่ง 24,0030,014,สงฺคาเม ในสงคราม หิ เพราะว่า พหุชฺชโน 24,0030,015,อ. ชนมาก ทุสฺสีโล เป็นผู้มีศีลอันโทษประทุษร้าย 24,0030,016,แล้ว (โหติ) ย่อมเป็น (ราชปุริสา) อ. ราช- 24,0030,017,บุรุษ ท. นยนฺติ ย่อมนำไป ทนฺตํ วาหนํ ซึ่ง 24,0030,018,พาหนะอันบุคคลฝึกแล้ว สมิตึ สู่ที่ประชุม ราชา 24,0030,019,อ. พระราชา อภิรูหติ ย่อมเสด็จขึ้นทรง ทนฺตํ 24,0030,020,วาหนํ สู่พาหนะอันบุคคลฝึกแล้ว โย ปุคฺคโล 24,0030,021,อ. บุคคลใด ติติกฺขติ ย่อมอดกลั้น อติวากฺยํ