Book,Page,LineNumber,Text 24,0025,001,ภเว พึงเป็น (ปทํ) อ. รอยเท้า ทุฏฺ€สฺส 24,0025,002,ปุคฺคลสฺส ของบุคคลผู้อันโทษประทุษร้ายแล้ว 24,0025,003,อนุปีฬีตํ เป็นรอยเท้าบีบตามแล้ว สหสา โดย 24,0025,004,พลัน โหติ ย่อมเป็น ปทํ อ. รอยเท้า มูฬฺหสฺส 24,0025,005,ปุคฺคลสฺส ของบุคคลผู้หลงแล้ว อวกฑฺฒิตํ 24,0025,006,เป็นรอยเท้าคร่าลงแล้ว โหติ ย่อมเป็น อิทํ ปทํ 24,0025,007,อ. รอยเท้านี้ อีทิสํ อันเช่นนี้ ปทํ เป็นรอยเท้า 24,0025,008,วิวฏจฺฉทสฺส ปุคฺคลสฺส ของบุคคลผู้มีกิเลสเป็น 24,0025,009,เครื่องมุงบังอันเปิดแล้ว (โหติ) ย่อมเป็น อิติ 24,0025,010,ดังนี้ ฯ 24,0025,011,อถ ครั้งนั้น พฺราหฺมโณ อ. พราหมณ์ อาห กล่าวแล้วว่า 24,0025,012,โภติ แน่ะนางผู้เจริญ ตฺวํ อ. ท่าน ปสฺสนสีลา เป็นผู้มีปกติเห็น 24,0025,013,มนฺเต ซึ่งมนต์ ท. อุทกจาฏิยํ กุมฺภิเล (ปสฺสนฺโต ปุคฺคโล) วิย 24,0025,014,ราวกะ อ. บุคคลเห็นอยู่ ซึ่งจรเข้ ท. ในตุ่มแห่งน้ำ เคหมชฺเฌ 24,0025,015,วสนโจเร (ปสฺสนฺโต ปุคฺคโล) วิย ราวกะ อ. บุคคล เห็นอยู่ ซึ่ง 24,0025,016,โจรผู้อยู่ ท. ในท่ามกลางแห่งเรือน (อสิ) ย่อมเป็น ตฺวํ อ. ท่าน 24,0025,017,ตุณฺหี จงเป็นผู้นิ่ง โหหิ จงเป็นเถิด อิติ ดังนี้ นำ พฺราหฺมณึ 24,0025,018,กะนางพราหมณีนั้น ฯ 24,0025,019,(พฺราหฺมณี) อ. นางพราหมณี (อาห) กล่าวแล้วว่า พฺราหฺมณ 24,0025,020,ข้าแต่พราหมณ์ ตฺวํ อ. ท่าน อิจฺฉสิ ย่อมปรารถนา ยํ วจนํ ซึ่ง 24,0025,021,คำใด วเทหิ จงกล่าว ตํ วจนํ ซึ่งคำนั้นเถิด อิทํ ปทํ อ.