Book,Page,LineNumber,Text
24,0017,001,ได้ไปแล้ว  สณิกํ  ค่อย ๆ ฯ  อถ  ครั้งนั้น  ราชา  อ.  พระราชา
24,0017,002,ปฏฺโกสาเปตฺวา  ทรงยังราชบุรุษให้ร้องเรียกมาแล้ว  นํ  โฆสกํ  ซึ่ง
24,0017,003,นายโฆสกะนั้น  ตโต  ว  €านโต  จากที่นั้นเทียว  ปุจฺฉิ  ตรัสถาม
24,0017,004,แล้วว่า  ตาต  ดูก่อนพ่อ  ตฺวํ  อ. เธอ  อาคจฺฉนฺโต  เมื่อมา  
24,0017,005,สนฺติกํ  สู่สำนัก  มม  ของฉัน  ลงฺฆิตฺวา  กระโดดข้ามแล้ว  อุทฏํ
24,0017,006,ซึ่งน้ำ  อาคมฺม  มาแล้ว  คจฺฉนฺโต  เมื่อไป  โอตริตฺวา  ข้าม
24,0017,007,ลงแล้ว  คจฺฉสิ  ย่อมไป  สณิกํ  ค่อย ๆ  อิทานิ  ในกาลนี้  กึ  นุ
24,0017,008,เพราะเหตุอะไรหนอ  อิติ  ดังนี้  ฯ  (โฆสโก)  อ.  นายโฆสกะ
24,0017,009,(อาห)  กราบทูลแล้วว่า  เทว  ข้าแต่สมมติเทพ  อาม  พระเจ้าข้า
24,0017,010,ตสฺมึ  ขเณ  ในขณะนั้น  อหํ  อ.  ข้าพระองค์   กุมารโก  เป็นผู้เป็น
24,0017,011,เด็ก  (อมฺหิ)  ย่อมเป็น  เอโส  กาโล  อ.  กาลนี้  กีฬนกาโล  นาม
24,0017,012,ชื่อว่าเป็นกาลอันเป็นที่เล่น  (โหติ)  ย่อมเป็น  ปน  ก็  อิทานิ
24,0017,013,ในกาลนี้  €านนฺตรํ  อ.  ฐานันดร  เม  อันข้าพระองค์  ปฏิสฺสุตํ
24,0017,014,ฟังเฉพาะแล้ว  เทเวน  จากสมมติเทพ  ตสฺมา  เพราะเหตุนั้น
24,0017,015,(มยา)  ยถาปุรํ  อจริตฺวา  อิทานิ  สณิเกน  หุตฺวา  จริตุํ  อ.  อัน
24,0017,016,ข้าพระองค์  ไม่เที่ยวไปแล้ว  ตามในก่อน  เป็นผู้ค่อย ๆ  เป็นเที่ยวไป
24,0017,017,ในกาลนี้  วฏฺฏติ  ย่อมควร  อิติ  ดังนี้  ฯ
24,0017,018,ราชา  อ.  พระราชา  สุตฺวา  ทรงสดับแล้ว  ตํ  วจนํ  ซึ่งคำ
24,0017,019,นั้น  (จินฺเตตฺวา)  ทรงดำริแล้วว่า  อยํ  ปุริโส  อ.  บุรุษนี้  ธิติมา
24,0017,020,เป็นคนมีปัญญาเป็นเครื่องทรงจำ  (โหติ)  ย่อมเป็น  อหํ  อ.เรา
24,0017,021,ทสฺสามิ  จักให้  €านนฺตรํ  ซึ่งฐานันดร  อสฺส  ปุริสสฺส  แก่บุรุษนั้น