Book,Page,LineNumber,Text
24,0004,001,ท่าน  อหํ  อ.  ข้าพเจ้า  อคฺคึ   ยังไฟ  ชาเลสฺสามิ  จักให้โพลง
24,0004,002,ปพฺพเต  ที่ภูเขา   มม  ของข้าพเจ้า มยํ  อ.  เรา  ท.  ชานิสฺสาม
24,0004,003,จักรู้  (อมฺหากํ)   อตฺถิภาวํ  ซึ่งความที่แห่งเรา  ท.  มีอยู่   ตาย  สญฺาย
24,0004,004,ด้วยความหมายรู้นั้น  อิติ  ดังนี้  อโหสิ  ได้มีแล้ว  เนสํ  ตาปสานํ  
24,0004,005,แก่พระดาบส  ท.  เหล่านั้น  ฯ  เต  เทฺว  ตาปสา  อ.  พระดาบส  ท.  ๒
24,0004,006,เหล่านั้น  กรึสุ  กระทำแล้ว  ตถา  เหมือนอย่างนั้น ฯ
24,0004,007,๒.  ๑๒/๙  ตั้งแต่  ติรจฺฉานา  นาเมเต  อุชุชาติกา  โหนฺติ
24,0004,008,เป็นต้นไป.
24,0004,009,ติรจฺฉานา  นาม  ชื่อ  อ.  สัตว์ดิรัจฉาน  ท.  เอเต  เหล่านั่น
24,0004,010,อุชุชาติกา  เป็นสัตว์มีชาติอันตรง  อกุฏิลา  เป็นสัตว์ไม่คดโกง  โหนฺติ
24,0004,011,ย่อมเป็น  ปน  ส่วนว่า  มนุสฺสา  อ.  มนุษย์ ท.  จินฺเตนฺติ  ย่อมคิด
24,0004,012,อญฺํ  วตฺถุํ  ซึ่งเรื่องอื่น  หทเยน  ด้วยหัวใจ  กเถนฺติ  ย่อมกล่าว
24,0004,013,อญฺํ  วตฺถุํ  ซึ่งเรื่องอื่น  มุเขน  ด้วยปาก  เตนเอว  การเณน  เพราะ
24,0004,014,เหตุนั้นนั่นเทียว  (หตฺถาจริยปุตฺโต)  อ.  บุตรของนายควาญช้าง
24,0004,015,(เปสฺโส)  ชื่อว่าเปสสะ  อาห   กราบทูลแล้วว่า  ภนฺเต  ข้าแต่พระองค์
24,0004,016,ผู้เจริญ  หิ  แท้จริง  ยํ  อิทํ  ขนฺธปญฺจกํ  อ.  หมวดห้าแห่งขันธ์นี้ใด
24,0004,017,มนุสฺสา  คือ  อ.  มนุษย์  ท.   เอตํ  ขนฺธปญฺจกํ  อ.  หมวดห้าแห่งขันธ์
24,0004,018,นั้น  คหนํ  เป็นธรรมชาตรกชัฏ  (โหติ)  ย่อมเป็น  ภนฺเต  ข้าแต่
24,0004,019,พระองค์ผู้เจริญ  หิ  แท้จริง  ยํ   อิทํ  ขนฺธปญฺจกํ  อ.  หมวดห้าแห่ง