Book,Page,LineNumber,Text
23,0044,001,<B>สลฺโล  เป็นผู้มีลูกศรอันถอนแล้ว  อสฺมิ  ย่อมเป็น  
23,0044,002,มาณว  ดูก่อนมาณพ  อหํ  อ. ข้าพเจ้า  น  โสจามิ
23,0044,003,ย่อมไม่เศร้าโศก น  โรทามิ  ย่อมไม่ร้องไห้
23,0044,004,สตฺวาน	เพราะสดับ  (วจนํ)  ซึ่งคำ  ตว  ของท่าน
23,0044,005,อิติ  ดังนี้ ฯ</B>
23,0044,006,อถ  ครั้งนั้น  (พฺราหฺมโณ)  อ. พราหมณ์  ปุจฺฉนโต  เมื่อจะ
23,0044,007,ถาม  นํ  มาณวํ  ซึ่งมาณพนั้นว่า  ตฺวํ  อ. ท่าน  โก  นาม  ชื่อว่าเป็น
23,0044,008,ใคร  (อสิ)  ย่อมเป็น  อิติ  ดังนี้  (อาห)  กล่าวแล้วว่า
23,0044,009,<B>ตฺวํ  อ. ท่าน  เทวตา  นุ  เป็นเทวดาหรือหนอ
23,0044,010,คนฺธพฺโพ  อาทู  หรือว่าเป็นคนธรรพ์  สกฺโก
23,0044,011,ปุรินฺทโท  (อาทู)  หรือว่าเป็นท้าวสักกะ  ผู้ให้ซึ่ง
23,0044,012,ทานในก่อน  อสิ  ย่อมเป็น  ตฺวํ  อ. ท่าน  โก  วา
23,0044,013,เป็นใครหรือ  กสฺส  ปุตฺโต  วา  หรือว่าเป็นบุตร
23,0044,014,ของใคร  (อสิ)  ย่อมเป็น  มยํ  อ. เรา  ท. ชาเนมุ
23,0044,015,พึงรู้  ตํ  ซึ่งท่าน  กถํ  อย่างไร  อิติ  ดังนี้ ฯ</B>
23,0044,016,อถ  ครั้งนั้น  มาณโว  อ. มาณพ  อาจิตฺขิ  บอกแล้ว  อสฺส
23,0044,017,พฺราหฺมณสฺส  แก่พราหมณ์นั้นว่า
23,0044,018,<B>ตฺวํ  อ. ท่าน  ยํ  ปุตฺตํ  อาฬาหเน  สยํ  ฑหิตฺวา
23,0044,019,กนฺทสิ  จ  เผาแล้ว  ซึ่งบุตรคนใดในป่าช้าเอง  คร่ำ
23,0044,020,ครวญอยู่ด้วย  ยํ  ปุตฺตํ  (อาฬาหเน  สยํ  ฑหิตฺวา)</B>