Book,Page,LineNumber,Text
23,0038,001,พฺราหฺมโณ  อ. พราหมณ์  ทิสฺวา เห็นแล้ว  ตํ  เทวปุตตํ  ซึ่ง  
23,0038,002,เทพบุตรนั้น  (จินฺเตตฺวา)  คิดแล้วว่า  อหํ  อ. เรา  โรทามิ  ย่อม
23,0038,003,ร้องไห้  ปุตฺตโสเกน  เพราะความเศร้าโศกถึงซึ่งบุตร  ตาว  ก่อน
23,0038,004,เอโส  มาณโว  อ.  มาณพนั่น  โรทติ  ย่อมร้องไห้  กิมตฺถํ  เพื่ออะไร
23,0038,005,อหํ  อ. เรา  ปุจฺฉิสฺสามิ  จักถาม  นํ  มาณวํ  ซึ่งมาณพนั้น  อิติ  ดังนี้
23,0038,006,ปุจฺฉนฺโต  เมื่อจะถาม  อาห  กล่าวแล้ว  คาถํ  ซึ่งคาถา  อิมํ  นี้ว่า
23,0038,007,<B>ตฺวํ  อ. ท่าน  อลงฺกโต  ผู้ประดับแล้ว  มฏฺ€กุณฺฑลี
23,0038,008,เพียงดังว่ามาณพชื่อว่ามัฏฐกุณฑลี  มาลาภารี  ผู้มี
23,0038,009,ภาระคือดอกไม้  หริจนฺทนุสฺสโท  ผู้ฟุ้งด้วยจันทน์
23,0038,010,อันเหลือง  ปคฺคยฺห  ประคองแล้ว  พาหา  ซึ่งแขน
23,0038,011,ท.  กนฺทสิ  คร่ำครวญอยู่  วนมชฺเณ  ในท่าม
23,0038,012,กลางแห่งป่า  ตุวํ  อ. ท่าน  ทุกฺขิโต  เป็นผู้ถึง
23,0038,013,แล้วซึ่งความทุกข์  กึ  อะไร  (อสิ)  ย่อมเป็น
23,0038,014,อิติ  ดังนี้ ฯ</B>
23,0038,015,โส  มาณโว  อ. มาณพนั้น  อาห  กล่าวแล้วว่า
23,0038,016,<B>รถปญฺชโร  อ. กรงของรถ โสวณฺณมโย  อัน
23,0038,017,สำเร็จแล้วด้วยทอง  ปภสฺสโร  อันเป็นแดนสร้าน
23,0038,018,ออกแห่งรัศมี  อุปฺปนฺโน  เกิดขึ้นแล้ว  มม  แก่
23,0038,019,ข้าพเจ้า  อหํ  อ.  ข้าพเจ้า  น  วินฺทามิ  ย่อมไม่
23,0038,020,ประสบ  จกฺกยุคํ  ซึ่งคู่แห่งล้อ  ตสฺส  รถปญฺชรสฺส
23,0038,021,แห่งกรงของรถนั้น  อหํ  อ. ข้าพเจ้า  ชหิสฺสามิ</B>