Book,Page,LineNumber,Text
23,0027,001,ฆเฏตฺวา  ทรงสืบต่อ  อนุสนฺธึ  ซึ่งอนุสนธิ  อาห  ตรัสแล้ว  คาถํ  
23,0027,002,ซึ่งพระคาถา  อิมํ  นี้ว่า
23,0027,003,<B>ธมฺมา  อ.  ธรรม  ท.  มโนปุพฺพงฺคมา  เป็นสภาพ
23,0027,004,มีใจถึงก่อน  มโนเสฏฺ€า  เป็นสภาพมีใจประเสริฐ
23,0027,005,ที่สุด  มโนมยา  เป็นสภาพสำเร็จแล้วแต่ใจ
23,0027,006,(โหนฺติ)  ย่อมเป็น  เจ  หากว่า  (ปุคฺคโล)
23,0027,007,อ.  บุคคล  มนสา  มีใจ  ปทุฏฺเ€น  อันโทษ
23,0027,008,ประทุษร้ายแล้ว  ภาสติ  วา  กล่าวอยู่ก็ดี  กโรติ
23,0027,009,วา  กระทำอยู่ก็ดี  ทุกฺขํ  อ.  ความทุกข์  อนฺเวติ
23,0027,010,ย่อมไปตาม  นํ  ปุคฺคลํ  ซึ่งบุคคลนั้น  ตโต
23,0027,011,ติวิธทุจฺจริตโต  เพราะความทุจริตอันมีอย่าง ๓  นั้น
23,0027,012,จกฺกํ  อิว  ราวกะ  อ. ล้อ  (อนฺเวนฺตํ)  หมุนไป
23,0027,013,ตามอยู่  ปทํ  ซึ่งรอยเท้า  พลิพทฺทสฺส  ของโคพลิพัท
23,0027,014,วหโต  ตัวนำไปอยู่  (ธุรํ)  ซึ่งแอก  อิติ  ดังนี้</B>
23,0027,015,ลญฺฉนฺโต  ราชา  วิย  ราวกะ  อ.  พระราชา  ผู้ทรงประทับอยู่
23,0027,016,สาสนํ  ซึ่งพระราชสาส์น  ปติฏฺ€าปิตมตฺติกํ  อันมีดินเหนียวอัน
23,0027,017,พระองค์ทรงยังราชบุรุษให้ตั้งไว้เฉพาะแล้ว  ราชมุทฺทาย  ด้วยตราของ
23,0027,018,พระราชา ฯ
23,0027,019,จตุภูมิกจิตฺตํ  อ.  จิตอันเป็นไปในภูมิ ๔  สพฺพํปิ  แม้ทั้งปวง
23,0027,020,กามาวจรกุสลาทิเภทํ  อันต่างด้วยจิตมีจิตอันเป็นกามาวจรกุศลเป็นต้น
23,0027,021,มโน  อิติ  ชื่อว่า  ใจ  ตตฺถ  คาถายํ  ในพระคาถานั้น ฯ  ปน  ถึง