Book,Page,LineNumber,Text
12,0044,001,<B>ชุติยา  ขนฺธาทิเภเท  ธมฺเม  โชเตตฺวา  €ิตา</B>  ก็พึงทราบว่า ถ้าไม่ใช่ ชุติ
12,0044,002,เป็นกรณสาธนะ [ โดยแปลว่าเครื่องรุ่งเรือน ]  แต่ใช้เป็นภาวสาธนะ 
12,0044,003,[  โดยแปลว่าการรุ่งเรือง ]   อรหตฺตมคฺคญฺาณชุติยา  ก็กลายเป็นตติยา
12,0044,004,วิเสสน  [ และต้องแปลว่าโดยการรุ่งเรืองเพราะอรหัตตมรรคญาณ ].
12,0044,005,[ ๔ ]  บทภาวสาธนะ  ที่มีธาตุเหมือนกับธาตุแห่งกิริยาข้างหลัง  
12,0044,006,เช่นนี้  เรียกว่าใช้ซ้ำกับกิริยาข้างหลัง ดังที่กล่าวแล้วในตอนที่ว่าด้วย
12,0044,007,กิริยาวิเสสน  ใน ทุติยาวิภัตติ. บทเช่นนี้  พึงทราบว่า ท่านใช้
12,0044,008,ประกอบด้วย  ทุติยาวิภัตติบ้าง ตติยาวิภัตติบ้าง  ถ้าประกอบด้วย
12,0044,009,"ทุติยาวิภัตติ  ก็เรียกว่า  กิริยาวิเสสน,  ถ้าประกอบด้วย ตติยาวิภัตติ"
12,0044,010,ก็เรียกว่า  ตติยาวิเสสน  และเข้ากับกิริยาข้างหลังที่ซ้ำกันนั้น.
12,0044,011,บทซ้ำเช่นนี้  เรียกว่าตติยาวิเสสน  เพราะเป็นบท   ตติยาวิภัตติ
12,0044,012,ที่ระบุทางดำเนินของกิริยาข้างหลัง  เช่น <B>ป€มคมเนน...คนฺตฺวา</B>  ที่แสดง
12,0044,013,แล้ว  <B>คนฺตฺวา</B> อาจหมายถึงไปครั้งไหน ๆ ก็ได้  แต่ <B>ป€มคมเนน</B>
12,0044,014,ระบุให้อยู่ในขอบเขตของการไปครั้งแรกเท่านั้น  มิใช่ครั้งไหน ๆ.
12,0044,015,"[ ๕ ]  บางบท  มีรูปเป็นภาวสาธนะ แต่ถ้าใช้หมายถึงข้อปฏิบัติ,"
12,0044,016,ธรรมหรือสภาพอย่างใดอย่างหนึ่ง  มิใช่เป็นกิริยาอาการตามปกติ  เช่น
12,0044,017,นี้ แม้จะมีธาตุซ้ำกับกิริยาข้างหลัง  ก็มิใช่ตติยาวิเสสน  เช่น  <B>ปญฺจหิ
12,0044,018,วิมุตฺตีหิ  วิมุตฺตานํ</B>  [ โคธิกตฺเถรปรินิพฺพาน. ๓/๘๙ ]  ถ้าเพ่งความ
12,0044,019,ว่า <B>วิมุตฺตหํ</B>  เป็นสภาพธรรมอย่างหนึ่ง ก็เป็นกรณ  ใน <B>วิมุตฺตานํ</B>
12,0044,020,จัดเข้าในพวกกรณที่ใช้เป็นเครื่องพิกัด  หรือกำหนดตามที่กล่าวแล้ว
12,0044,021,แปลว่า  'หลุดพ้นด้วยวิมุตติ ๕.'