Book,Page,LineNumber,Text
12,0015,001,เมื่อทรงแสดง คาถาสัตว์นรกนั้นกล่าวทำให้ไม่บริบูรณ์แล้ว ทำให้
12,0015,002,บริบูรณ์ จึงตรัสอย่างนี้.
12,0015,003,กิริยาพากยางค์ สตฺถา เตน อปริปุณฺณํ กตฺวา
12,0015,004,วุตฺตคาถํ ปริปุณฺณํ กตฺวา
12,0015,005,"ทสฺเสนฺโต,"
12,0015,006,กิริยาพากยางค์ชั้นใน เตน อปริปุณฺณํ กตฺวา วุตฺต-
12,0015,007,พากย์ เอวมาห.
12,0015,008,ข้อสังเกต ก. พากย์ที่ ๑ ไม่แยก นิสฺสาย เป็นกิริยาพาก-
12,0015,009,ยางค์ ๑ ก่อน แต่เอารวมเป็นกิริยาพากยางค์เดียวถึง วิหรนฺโต
12,0015,010,เพราะ นิสฺสาย เป็นสมานกาลกิริยาใน วิหรนฺโต คือทำพร้อม
12,0015,011,กันกับ วิหรนฺโต เมื่อทำพร้อมกันเช่นนี้ จึงแยกออกจามกันมิได้.
12,0015,012,ข. พากย์ที่ ๒ กิร เป็นนิบาตต้นข้อความ จึงเอาไว้ในพากยางค์
12,0015,013,ที่ ๑. และไม่แยก สตฺถารํ คเหตฺวา เป็นอีกพากยางค์หนึ่ง เพราะ
12,0015,014,ถือเอา คเหตุวา เป็นสมานกาลกิริยาใน อคมาสิ.
12,0015,015,ค. พากย์ที่ ๓ กตฺวา ทั้ง ๒ เป็นกิริยาวิเสสนะ คือ กตฺวา
12,0015,016,ที่ ๑ กิริยาวิเสสนะใน วุตฺต-. กตฺวา ที่ ๒ กิริยาวิเสสนะใน ทสฺสเสนฺโต
12,0015,017,ไม่แสดงกิริยาอีกส่วนหนึ่ง เพราะฉะนั้น จึงรวมเป็นพากยางค์เดียว
12,0015,018,กับ ทสฺเสนฺโต. อนึ่งกิริยาพากยางค์นี้ กิริยาพากยางค์ในอีกชั้น
12,0015,019,หนึ่ง แต่ไม่แยกออกเป็นพากยางค์วงนอกอีกส่วนหนึ่ง เพราะ วุตฺต
12,0015,020,เข้าสมาสกับ คาถํ ๆเข้ากับ ทสฺสเสนฺโต ซึ่งเป็นกิริยาขยายประธาน
12,0015,021,จึงรวมเป็นพากยางค์เดียวกับ ทสฺเสนฺโต