Book,Page,LineNumber,Text
12,0012,001,พากย์  
12,0012,002,<B>๓.  หลายบทหรือหลายพากยางค์  ผสมให้เป็นใจความ
12,0012,003,ได้เต็มที่  เรียกว่า พากย์  เช่น  ปุตฺโต  มาตาปิตเรสุ  สมฺมา
12,0012,004,ปฏิปชฺชนฺโต  ปสํสํ  ลภติ เป็นตัวอย่าง  ตอนมีกิริยาอาขยาต
12,0012,005,หนึ่ง ๆ นับเป็นพากย์หนึ่ง ๆ.</B> 
12,0012,006,อธิบาย [๑]   ข้อว่า  เป็นใจความได้เต็มที่นั้น  หมายความว่า
12,0012,007,เต็มที่ตามวิธีไวยากรณ์ โดยย่อ  คือ มีประธานมีกิริยาคุมพากย์. โย
12,0012,008,นัยนี้ พากย์หนึ่ง  จึงอาจประกอบขึ้นด้วยหลายบท  คือไม่มากถึง
12,0012,009,แบ่งเป็นพากยางค์ก็มี อุ. <B>อภิตฺถเรถ  กลฺยาเณ.</B>  [ จูเฬกสาฏก.  ๕/๔ ]
12,0012,010,บุคคลพึงรีบทำความดี.  แม้ด้วย ๒ บทก็มี  อุ.  <B>มหาชโน  สนฺนิปติ.</B>
12,0012,011,[ มฏฺ€กุณฺฑลี. ๑/๓๓ ]  มหาชนประชุมกันแล้ว.  และประกอบขึ้น
12,0012,012,ด้วยหลายพากยางค์  เป็นพากย์ยาว  ๆ ก็มี  เช่น  <B>สตฺถา  คนฺธกุฏิยํ
12,0012,013,นิสินฺโน ว  ฯ เป ฯ  สุโข ปุญฺสฺส อุจฺจโยติ.</B>  [ ลาชเทวธีตา. ๕/๙ ]
12,0012,014,ที่ยกมาไว้เพียง  <B>นิสินฺโนว</B>  ในข้อก่อน.
12,0012,015,อนึ่ง ประกอบขึ้นด้วยพากยางค์เดียว  [ เป็น  ๒ ตอนทั้งพากย์ ]
12,0012,016,ก็มี เช่น อุ. ในแบบซึ่งแปลว่า บุตรปฏิบัติชอบในมารดาบิดา  ย่อม
12,0012,017,ได้สรรเสริญ. ทั้งนี้เพราะเมื่อมีประธาน มีกิริยาคุมพากย์  แม้ ๒
12,0012,018,บทเท่านั้น  ก็จัดว่ามีใจความเต็มที่เป็นพากย์ได้ ตามๆวยากรณ์แล้ว
12,0012,019,เพราะเหตุนี้  พากย์หนึ่งจึงยาวบ้างสั้นบ้าง  ตามความในตอนนั้น ๆ.
12,0012,020,[๒]  ข้อว่า ตอนกิริยาอาขยาตหนึ่ง ๆ นับเป็นพากย์หนึ่ง ๆ
12,0012,021,นั้น แสดงไว้เป็นนิทัสสนะ  เพราะมุ่งที่เป็นไปโดยมาก  แต่ตอนมี