Book,Page,LineNumber,Text
10,0020,001,ความหวัง ได้แก่ ความตั้งใจ ความมุ่งหมายปรารถนา หรือ
10,0020,002,"ความต้องการอยากจะให้เป็นเช่นนั้น ท่านบัญญัติให้แปลว่า ""เถิด"" อุ."
10,0020,003,ว่า มา กิญฺจิ ปาปมาคมา (ท่าน) อย่าถึงซึ่งความลามกอะไร ๆ เถิด.
10,0020,004,ความอ้อนวอน ได้แก่ การขอร้อง การวิงวอนหรือการแค่น
10,0020,005,"ไค้เพื่อให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ท่านบัญญัติให้แปลว่า ""ขอ-จง"" อุ. ว่า"
10,0020,006,มา เม ปิตรํ นาเสถ ขอ (ท่าน ท.) จงอย่ายังบิดาของเราให้ฉิบหาย.
10,0020,007,สัตตมี บอกความ ๓ อย่างเหมือนกัน คือ ความยอมตาม
10,0020,008,ได้แก่ ความแน่นำ การเอออวยตาม หรือการชี้ทางให้ดำเนิน ท่าน
10,0020,009,"บัญญัติให้แปลว่า ""ควร"" อุ. ว่า น ภเช ปาปเก มิตฺเต, น ภเช"
10,0020,010,ปุริสาธเม (ชน) ไม่ควรคบซึ่งบุรุษชั่วช้า ท. ไม่ควรคบซึ่งบุรุษ
10,0020,011,ผู้ต่ำทราม ท.
10,0020,012,ความกำหนด ได้แก่ ความคาดคะเน คือ ความคะเนว่าถ้าเป็น
10,0020,013,เช่นนั้น ถึงทำเช่นนั้นเป็นต้น ในฐานะเช่นนี้ ประโยคหน้ามักมีคำ
10,0020,014,"ปริกัป คือ สเจ, เจ (ถ้าว่า, หากว่า) ในประโยคหลังเป็นความกำหนด"
10,0020,015,"ให้ทำว่า พึงทำเช่นนั้นเช่นนี้ ท่านบัญญัติไว้แปลว่า ""พึง"" อุ. ว่า"
10,0020,016,"จรญฺเจ นาธิคจฺเฉยฺย เสยฺยํ สทิสมตฺตโน, เอกจริยํ ทฬฺหํ กยิรา"
10,0020,017,หากว่า บุคคลเมื่อเที่ยวไป ไม่พึงประสบบุคคลผู้ประเสริฐกว่าหรือผู้
10,0020,018,"เสมอตนไซร้, พึงทำการเที่ยวไปคนเดียวให้มั่น."
10,0020,019,ความรำพึง ได้แก่ ความดำริตริตรอง นึกคือในใจของตนเอง ท่าน
10,0020,020,"บัญญัติให้แปลว่า""พึง"" อุ. ว่า ยนฺนูนาหํ เอกโกว คณมฺหา วูปกฏฺโ"
10,0020,021,วิหเรยฺยํ ไฉนหนอ (เรา) ผู้ ๆ เดียวเทียว หลีกเร้นแล้วจากหมู่ พึงอยู่.