Book,Page,LineNumber,Text
10,0007,001,ทำหน้าที่คนละอย่าง  คือวิภัตตินาม  ก็ทำหน้าที่แจกนามศัพท์  เพื่อเป็น
10,0007,002,เครื่องหมายให้รู้ลิงค์  วจนะ  การันต์  และอายตนิบาต  คือคำต่อเชื่อม
10,0007,003,นามศัพท์ ออกสำเนียงคำแปลตามหมวดของวิภัตติ.  ส่วนวิภัตติอาขยาต 
10,0007,004,ก็ทำหน้าที่แจกมูลศัพท์ฝ่ายกิริยาออกเป็นส่วน  ๆ  เพื่อเป็นเครื่องหมาย
10,0007,005,ให้รู้กาล บท  วจนะ  และบุรุษ  ซึ่งแล้วแต่วิภัตติจะระบุถึง.  วิภัตติใน  
10,0007,006,อาขยาตนี้ ท่านจำแนกไว้เป็นหมวดไว้  ๘ หมวด คือ วัตตมานา ๑
10,0007,007,ปัญจมี ๑  สัตตมี  ๑ ปโรกขา  ๑ หิยัตตนี  ๑  อัชชัตตนี ๑  ภวิสสันติ ๑
10,0007,008,กาลาติปัตติ ๑.
10,0007,009,ความหมายของชื่อวิภัตติ
10,0007,010,วิภัตติทั้ง ๘ หมวดตามที่กล่าวแล้วนี้ เมื่อเพ่งตามชื่อแห่งวิภัตติ
10,0007,011,หมวดนั้น  ก็เห็นได้ว่า ต่างหมวดต่างก็มีความหมายประจำแตกต่างไป
10,0007,012,คนละอย่าง  หาเหมือนกันไม่  แต่ความหมายของชื่อวิภัตติเหล่านั้น
10,0007,013,ท่านผู้รจนาปกรณ์นี้  มุ่งหนักไปในทางให้เป็นความหมายของกาลมาก
10,0007,014,กว่าอย่างอื่น  เพราะฉะนั้น  ชื่อของวิภัตติเหล่านั้นแต่ละหมวดจึงบ่ง
10,0007,015,ให้ทราบถึงกาลไปในตัวด้วย.  ซึ่งเราจะทราบได้ตามชื่อของวิภัตติ
10,0007,016,"นั้น ๆ  เช่น  <B>วัตตมานา  </B>แปลว่า <B>""เป็นไปอยู่""</B>  ตามความหมาย"
10,0007,017,ก็เพื่อให้เป็นเครื่องบอกปัจจุบันกาล  เพราะเพ่งถึงสิ่งที่เกิดขึ้นจำเพาะ
10,0007,018,"หน้า. ส่วน  <B>ปัญจมี </B>ซึ่งแปลว่า <B>""ที่ ๕"" สัตตมี </B> ซึ่งแปลว่า"
10,0007,019,"<B>""ที่ ๗""</B>  เป็นกาลที่แฝงอยู่ในระหว่าง  เพราะตามคำแปลก็ไม่บ่งชัด"
10,0007,020,ลงไปว่าเป็นกาลอะไร  ซึ่งในคัมภีร์มูลกัจจายน์ท่านเรียกว่า <B>อนุตกาล</B>
10,0007,021,"แปลว่า <B>""กาลที่กล่าวแน่ลงไปยังไม่ได้""</B> คือไม่แน่ว่า จะจัดลงใน"