Book,Page,LineNumber,Text
08,0015,001,วิภัตตินามกับวิภัตติอาขยาตเหมือนกันโดยชื่อก็จริง  แต่มีความ 
08,0015,002,หมายต่างกัน คือวิภัตตินามเมื่อลงที่ท้ายศัพท์เป็นเครื่องหมาย  ลิงค์ 
08,0015,003,วจนะ  และอายตนิบาต  เพื่อบอกให้รู้ว่าเป็นลิงค์อะไร  วจนะอะไร
08,0015,004,และจะใช้อายตนิบาตไหนจะเหมาะกัน  วิภัตติอาขยาย  เมื่อลงที่ท้ายธาตุ
08,0015,005,เป็นเครื่องหมาย  กาล  บท  วจนะ  บุรุษ วาจก  และปัจจัย  ทั้งนี้
08,0015,006,เพื่อส่องเนื้อความให้ชัดเจนขึ้นกว่าปกติ.
08,0015,007,การันต์
08,0015,008,คำนี้ได้แก่สระที่สุดอักษรหรือที่สุดศัพท์  คำว่า  อะ การันต์คือ
08,0015,009,สระที่ท้ายศัพท์มีเสียงปรากฏเป็น อะ  เช่น  <B>ปุริสะ  กุละ</B>  เป็นต้น  แม้
08,0015,010,คำว่า  อิ การันต์  จนถึง  อู  การันต์ก็นัยนี้  บาลีภาษานิยมว่า  สระ ต้อง
08,0015,011,อยู่หลังพยัญชนะ ทำให้พยัญชนะต้องออกเสียงไปตาม  เวลาเขียนเป็น
08,0015,012,อักษรไทยทุกวันนี้  สระอะเมื่อลงท้ายพยัญชนะ  ไม่ต้องเขียนไว้  เป็น
08,0015,013,อันเข้าใจกันได้ว่ามีเสียง  อะ  อย่าง <B>ปุริสะ</B>  ก็คงมีสระอะอยู่หลังนั่นเอง.
08,0015,014,ในนามนามและคุณนามนั้นท่านจัดการันต์ตามแบบที่ใช้สาธารณะ
08,0015,015,ทั่วไปมากนั้น  ดังนี้ :-
08,0015,016,ปุํลิงค์มีการันต์ ๕ คือ อ.  อิ.  อี.  อุ. อู.
08,0015,017,อิตถีลิงค์มีการันต์ ๕ คือ  อา. อิ. อี. อุ. อู.
08,0015,018,นปูํสกลิงค์มีการันต์ ๓ คือ  อ. อิ. อุ.
08,0015,019,โค ศัพท์ ท่านว่าเป็น  โอ การันต์ ในปุํลิงค์และนปุํลิงค์  ศัพท์
08,0015,020,ทั้งหลายว่าด้วยการันต์  พึงสังเกตการันต์อันพ้องกันหรือพวกกติปยศัพท์
08,0015,021,ซึ่งมีการันต์พ้องกันกับสาธารณาการันต์  พึงพิจารณาว่าศัพท์ไหนเป็น