Book,Page,LineNumber,Text
08,0013,001,วิภัตติ  ส่วนวจนะในอาขยาตย่อมเป็นเครื่องหมายบุรุษ  อนึ่ง  วจนะนั้น  
08,0013,002,ใช้เป็นเครื่องหมายความเคารพ  เช่นผู้น้อยจะพูดกับผู้ใหญ่แม้คนเดียว
08,0013,003,โดยความเคารพ ท่านนิยมให้ใช้พหุวจนะ  มีแต่ลิงค์กับวจนะเท่านั้น
08,0013,004,ยังไม่พอ  ต้องมีวิภุตติเข้าประกอบ  วิภัตตินั้นเป็นเครื่องหมายให้รู้ 
08,0013,005,วจนะได้ประการ ๑ นามศัพท์จึงจะใช้ให้สำเร็จประโยชน์ได้ดี.
08,0013,006,วิภัตติ
08,0013,007,ศัพท์นี้ แปลว่า  แจกหรือจำแนกศัพท์ให้มีเนื้อความเนื่องถึงกัน
08,0013,008,ตามภาษาที่มีทั่วไป  ในประเภทศัพท์ที่ไม่ใช่พวกอัพยยศัพท์  ลิงค์ก็ดี
08,0013,009,วจนะก็ดี  ต้องอาศัยวิภัตติช่วยอุปภัมภ์สำหรับกำหนด  เพราะในปุํลิงคฺ
08,0013,010,อิตถีลิงค์  และนปุํสกลิงค์  ต่างก็มีวิธีแจกไม่เหมือนกัน อนึ่ง  วิภัตติกับ
08,0013,011,อายตนิบาตคือคำต่อก็หาเหมือนกันไม่<B> สิ. อํ. โย.</B> เป็นต้น  เรียกวิภัตติ.
08,0013,012,"ซึ่ง,  ด้วย,แต่,  จาก, ของ, เพื่อ,  เป็นต้น เรียกอายตนิบาต  บรรดา"
08,0013,013,ศัพท์ประกอบด้วยวิภัตติทุกเหล่า  จะมีอายตนิบาตทุกศัพท์ก็หาไม่  ตาม
08,0013,014,ธรรมดาอายตนิบาตเนื่องจากวิภัตติแห่งนามนามและปุริสสัพพนาม อัน
08,0013,015,"ได้แก่  <B>ต,  ตุมฺห,  อมฺห. </B> ศัพท์  โดยตรง หรือ <B>กึ</B> ศัพท์บางคำเท่านั้น"
08,0013,016,นอกจากนี้หามิไม่  เช่นศัพท์ที่เป็นปฐมาวิภัตติไม่เนื่องด้วยอายตนิบาต
08,0013,017,เพราะเป็นประธาน  ที่เนื่องนั้นตั้งแต่ทุติยาวิภัตติเป็นต้นไป  และที่ต้อง
08,0013,018,แปลอายตนิบาตในทุติยาวิภัตติเป็นต้นก็เฉพาะตัวนามนามและสัพพนาม
08,0013,019,ส่วนคุณนามไม่ต้องแปลออกชื่ออายตนิบาต  แต่ถ้าคุณยามใช้เพิ่มนามก็
08,0013,020,ต้องแปลด้วย ส่วนปฐมาวิภัตติที่นิยมแปลว่า  อันว่า เป็นเพียงสำนวนใน
08,0013,021,ภาษาไทยเหน็บเข้ามาเพื่อมิให้เคอะเขินเท่านั้น หากจะไม่มีก็ไม่เป็นการ