Book,Page,LineNumber,Text 05,0236,001,กับบทที่มีวิภัตติเสมอกัน เรียกว่า ปทสมุจฺจโย. ในอรรถนี้ ใช้ 05,0236,002,นิบาติคือ จ เป็นพื้น เรียกชื่อว่า สมุจฺจยตฺโถ. ตรงต่อนิบาติไทย 05,0236,003,"ที่ใช้ในระหว่างพากย์หรือบทว่า กับ, และ; ที่ใช้ข้างท้ายพากย์" 05,0236,004,"หรือบทว่า ด้วย, หนึ่ง, มีอุทาหรณ์วากยสมุจจยะดังนี้: ทานญฺจ " 05,0236,005,"ทสฺสาม ธมฺมญฺจ โสสฺสาม, ปทสมุจจยะดังนี้: เทสนาวสาเน" 05,0236,006,กุมาโร จ กุมาริกา จ โสตาปนฺนา อเหสุํ. ติสฺโส เวทนา: 05,0236,007,สุขญฺจ ทุกฺขญฺจ อทุกฺขมสุขญฺจ. ในอรรถนี้ ใช้ วา (บ้าง) ปิ 05,0236,008,(ทั้ง) บ้าง ห่าง ๆ. อุ. ธมฺมํ วา วินยํ วา ปริยาปุณิสฺสาม. 05,0236,009,สุตาวา อริยสาวโก รูปสฺมึ ปิ นิพฺพินฺทติ----วิญฺาณสฺมึ ปิ 05,0236,010,นิพฺพินฺทติ. 05,0236,011,สัมปณฑนิบาต 05,0236,012,๒. การบวกความท่อนหลัง ๆ เข้ากับความท่อนต้น ๆ เรียก 05,0236,013,ว่า สมฺปิณฺฑนํ ในอรรถนี้ ใช้นิบาตคือ จ เป็นพื้น เรียกชื่อว่า 05,0236,014,"สมฺปิณฺฑนตฺโถ, ตรงต่อนิบาตไทยว่า อนึ่ง, ซึ่งใช้ต้นพากย์ มี" 05,0236,015,อุทาหรณ์ดังนี้: อิธ ภิกฺขเว ภิกฺขุ สีลวา โหติ----ปุน ปรํ 05,0236,016,ภิกฺขเว ภิกฺขุ กลฺยาณมิตฺโต โหติ ฯ เป ฯ สัมปิณฑนะนี้ แปลก 05,0236,017,จาก วากยสมุจจยะ ด้วยมีกัตตาต่างจากกัตตาในความท่อนต้น.