Book,Page,LineNumber,Text
05,0235,001,อุทาหรณ์ผูกเป็นแบบเทียบดังนี้:   อยํ  ทนฺโธ  โหติ.  โวสานํ  <B>ปน</B> 
05,0235,002,อนาปชฺชิตฺา  นิจฺจเมว  สตฺถํ  สิกฺขติ.    
05,0235,003,ครหโชตกนิบาต
05,0235,004,"๑๒.  ถ้าความท่อนต้นกล่าวชม,   ความท่อนหลังกล่าวติ,  นิบาต"
05,0235,005,"ในความท่อนหลัง  เรียกชื่อว่า  ครหโชตโก,  ในอรรถนี้  ใช้นิบาต"
05,0235,006,"คือ  ปน  ศัพท์เดียว,  ตรงความไทย  เหมือนสัมภาวนโชตก,  ต่าง"
05,0235,007,แต่อุทาหรณ์ดังนี้;   อุเปกฺขา  สนฺตตฺตา  สุขนฺเตฺวว  สงฺขยํ  คจฺฉติ
05,0235,008,สา  <B>ปน</B>  อนิจฺจโต   ทุกฺขํเยว  โหติ.  (คันถาภรณนัย.)  ความท่อนต้น
05,0235,009,"กล่าวชมอุเบกขาว่า  เพราะเป็นเวทนาละเอียดนับว่าสุข,   ความท่อนหลัง"
05,0235,010,กล่าวติว่า  เพราะไม่เที่ยง  จึงได้ชื่อว่าทุกข์;   ปน  ในท่อนหลัง
05,0235,011,เรียก  ครหโชตโก  เพราะส่องความติ.  อุทาหรณ์ผูกเป็นแบบเทียบ
05,0235,012,ดังนี้:  อยํ  เฉโก  โหติ.  โวสานํ  <B>ปน</B>  อาปชฺชิตฺวา  สพฺพปจฺฉโต
05,0235,013,โอหิยิ.
05,0235,014,(๑๖๓)  นิบาตหมวดที่  ๒  ลงในบทหรือความอันเนื่องถึงกัน.
05,0235,015,สมุจจยัตถนิบาต
05,0235,016,๑.  การควบพากย์ก็ดี  บทก็ดี  เข้าให้เป็นพวกเดียวกัน  เรียก
05,0235,017,ว่า  สมุจฺจโย. สมุจจยะนั้น  จัดเป็น  ๒  อย่าง  คือ  การควบพากย์
05,0235,018,"กับพากย์ที่มีกัตตาเดียวกัน  เรียกว่า  วากฺยสมุจฺจโย,  การควบบท"