Book,Page,LineNumber,Text
05,0227,001,วากยารัมภนิบาต   
05,0227,002,๒.  ถ้าความท่อนต้นที่แสดงไว้ยังไม่หมดความ  เป็นเหตุให้ถาม
05,0227,003,ให้วิสัชนากันร่ำไป;   จึงอธิบายต่อเสียในท่อนหลังทีเดียว  ไม่ต้องให้
05,0227,004,"ถาม,  แต่ไม่ได้อธิบายซ้ำความเดิมเหมือนพากย์วิตถารโชดก,  เป็น"
05,0227,005,แต่ปรารภความที่กล่าวแล้วในท่อนต้น   กล่าวความเนื่องกันไปไม่ขาด
05,0227,006,สาย;   นิบาตซึ่งเป็นเครื่องหมายความข้อนี้ในท่อนหลัง  เรียกชื่อว่า
05,0227,007,"วากฺยารมฺภโชตโก  หรือเรียกให้สั้นว่า  วากฺยรมฺโภ,  ในอรรถนี้ใช้"
05,0227,008,"นิบาต  ๓  ศัพท์  คือ  หิ,  จ,  ปน;  ตรงความไทยว่า  ก็,  แล,  ก็แล,"
05,0227,009,"มีอุทาหรณ์ดังนี้:   จตุมฺมคฺคผลนิพฺพานวเสน  นววิโธ,  ปริยตฺติยา  สห"
05,0227,010,"ทสวิโธ  วา  ธมฺโม,  ธารณญฺจ  ปเนตสฺส  อปายาทินิพฺพตฺตนกฺกิเลส-"
05,0227,011,วิทฺธํสน.  (สงฺคหฏีกา)  ความในท่อนต้น  เป็นเหตุให้ถามว่าอย่างไร
05,0227,012,มรรค  ๔  ผล  ๔  กับพระนิพพาน  เป็น  ๙  ประการ  ดังนี้บ้าง  หรือรวม
05,0227,013,เข้ากับพระปริยัติด้วยเป็น  ๑๐  ประการ  จึงชื่อว่า  พระธรรม  พระ
05,0227,014,"ธรรมนั้นมีคุณอย่างไร  ดังนี้บ้าง  ก็ได้,  ในท่อนหลังจึงแสดงเสีย"
05,0227,015,ทีเดียวว่า  ความทรงพระธรรมนั้นไว้  กำจัดกิเลสซึ่งเป็นเหตุเกิดใน
05,0227,016,"อบายเป็นต้นได้,  จ  ในท่อนหลังนั้นเรียก  วากฺยารมฺภโชตโก  เพราะ"
05,0227,017,ส่องความที่ท้าวพากย์ก่อน.  อุทาหรณ์ผูกไว้เป็นตัวอย่างดังนี้:  วิริยํ
05,0227,018,นาม   สมฺมา  ปยุตฺตํ  สุขมาวหติ.  ตกฺการา  หิ  เตน  อุปฺปาทิตํ  สุขํ
05,0227,019,อธิคนฺตฺวา  อตฺตโน  วจนการก  ตตฺถ  นิโยเชนฺติ.