Book,Page,LineNumber,Text
05,0226,001,วิตถารโชตกนิบาต    
05,0226,002,"๑.  ในความข้อเดียวกัน  แต่กล่าวเป็น  ๒  ท่อน,  ท่อนต้นกล่าว"
05,0226,003,"แต่โดยย่อ,  ท่อนหลังกล่าวโดยพิสดาร   เพื่อจะอธิบายความท่อนต้น"
05,0226,004,ให้กว้างขวางต่อไปอีก;   นิบาตในท่อนหลัง  ที่สำหรับลงต่อความ
05,0226,005,ในท่อนหลังกับท่อนก่อนให้เกี่ยวกัน   เรียกชื่อว่า  วิตฺถารโชตโก
05,0226,006,"หรือเรียกให้สั้นว่า  วิตฺถาโร,  ในอรรถนี้ใช้นิบาต  คือ  หิ  ศัพท์เดียว"
05,0226,007,ตรงความไทย  คือ  ความพิสดารว่า  หรือ  ก็  มีอุทาหรณ์  ดังนี้ :-
05,0226,008,ปเร  จ  น  วิชานนฺตีติ  อิมํ  ธมฺมเทสนํ  สตฺถา  เชตวเน  วิหรนฺโต
05,0226,009,โกสมฺพิเก  ภิกฺขู  อารพฺภ  กเถสิ.  โกสมฺพิยํ  <B>หิ</B>  โฆสิตาราเม
05,0226,010,ปญฺจสตปริวารา   เทฺว   ภิกฺขู  วิหรึสุ:    วินยธโร  จ
05,0226,011,ธมฺมกถิโก  จ.  ฯ เป ฯ  (ธมฺมปทฏฺ€กถา  ภาคที่  ๑  เรื่องที่  ๕)  ตั้งแต่
05,0226,012,"ปเร  จ  ถึง  กเถสิ  เป็นท่อนต้น   กล่าวเรื่องนั้นโดยย่อ,  ตั้งแต่"
05,0226,013,โกสมฺพิยํ  หิ  ไปจนจบเรื่อง  เป็นท่อนหลัง  อธิบายความที่กล่าวใน
05,0226,014,ท่อนต้นนั้น  ให้กว้างขวางออกไป  หิ  ในท่อนหลังนั้น  เรียก  วิตฺถาร-
05,0226,015,โชตโก  หรือ  วิตฺถาโร  เพราะส่องความพิสดาร  อุทาหรณ์ผูกไว้เป็น
05,0226,016,ตัวอย่าง  ดังนี้:  สมาโส  กิจฺจวเสน  ทุวิโธ  โหติ:  ลุตฺโต  จ  อลุตฺโต  จ.
05,0226,017,ตตฺถ   <B>หิ</B>  รญฺโ  ธนํ  ราชธนํ  อิจฺจาทิ  ลุตฺโต  นาม.  ทูเรนิทานํ
05,0226,018,อิจฺจาทิ  อลุตฺโต  นาม.