Book,Page,LineNumber,Text
46,0007,001,อำนาจแห่งเหตุอันไม่ทั่วไป.   แท้จริง   พระผู้มีพระภาค   ทรงอ้างผลด้วย 
46,0007,002,"อำนาจแห่งเหตุอันไม่ทั่วไป   ดังอุทาหรณ์ว่า  ""หน่อข้าวเหนียวเสียงกลอง"""
46,0007,003,ฉะนั้น.  อีกนัยหนึ่ง  คำว่า  <B>จกฺขุนา</B>  นั่น   เป็นคำบ่งถึงจักษุที่วิญญาณอาศัย
46,0007,004,แล้ว  โดยโวหารว่าจักษุเป็นที่อาศัย  ( แห่งวิญญาณ )  เหมือนอุทาหรณ์ว่า
46,0007,005,"""เตียงย่อมทำเสียง<SUP>๑</SUP>โห่""  ฉะนั้น.  พึงทราบวินิจฉัยในคำว่า <B>อิตฺถี ปุริสนิมิตฺตํ"
46,0007,006,วา</B>   นี้   ดังต่อไปนี้:  ทรวดทรงที่บุคคลยึดถือโดยมุ่งถึงรูป ๑ ความนูนแห่ง
46,0007,007,เนื้อถัน   ๑   ความเป็นผู้มีปากไม่มีหนวด ๑  การเกล้าผมและการใช้ ( นุ่ง
46,0007,008,ห่ม )  ผ้า  ๑  อิริยาบถต่าง ๆ  มีการยืนการเดินไม่องอาจเป็นต้น ๑ ทั้งหมด
46,0007,009,อาศัยสันดานของหญิง  ชื่อว่า  สตรีนิมิต  เพราะเป็นเหตุแห่งการรู้จักว่า
46,0007,010,"หญิง.   บุรุษนิมิตพึงทราบโดยปริยายตรงกันข้ามจากคำที่กล่าวแล้ว,  พึง"
46,0007,011,ทราบวินิจฉัยในคำว่า  <B>สุภนิมิตฺตาทิกํ  วา</B>  นี้   ดังต่อไปนี้ :  อาการที่น่า
46,0007,012,ปรารถนาอันเป็นเหตุเกิดราคะ  ชื่อว่า  สุภนิมิต : พึงทราบการสงเคราะห์
46,0007,013,นิมิตทั้งหลายมีปฏิฆนิมิตเป็นต้น  ด้วย  <B>อาทิ</B>  ศัพท์.  ก็การสงเคราะห์นั้น
46,0007,014,พึงทราบว่าเป็นอาการอันไม่น่าปรารถนาเป็นต้น  อันเป็นเหตุเกิดโทสะ
46,0007,015,เป็นอาทิ.  ในบาลีในอปริหานิสูตรนี้  อภิชฌากับโทมนัสเท่านั้นมาโดยย่อ
46,0007,016,ก็จริง.  ถึงกระนั้น  บัณฑิตพึงปรารถนาการสงเคราะห์แม้ซึ่งอุเบกขานิมิต
46,0007,017,เข้าด้วย   เพราะแม้โมหะอันเกิดขึ้นด้วยการเพ่งอารมณ์อันไม่เสมอ  เป็น
46,0007,018,"อสังวร.  จริงอย่างนั้น   พระพุทธโฆษาจารย์กล่าวไว้ว่า   ""ความเป็นผู้"
46,0007,019,"มีสติหลงลืม  หรือความไม่รู้""    ก็อารมณ์อันเป็นที่ตั้งแห่งอัญญาณุเบกขา"
46,0007,020,( คือการวางเฉยเพราะความไม่รู้ )  ชื่อว่า   อุเบกขานิมิต    ในคำว่า
46,0007,021,
46,0007,022,๑.  หมายถึงเตียงที่บุคคลอาศัยอยู่ โดยเป็นสมุทาจารโวหารเรียกรวม.