Book,Page,LineNumber,Text
45,0022,001,เป็นต้น   ซึ่งโลกสมมติว่าเป็นนายทหารใหญ่.  อยู่มาวันหนึ่ง   พระราชา 
45,0022,002,กริ้วกวิสีสอมาตย์  จึงรับสั่งให้ประหารเธอเสีย.
45,0022,003,"ครั้งนั้น   อมาตย์อื่น  ๗  นาย   โกรธพระราชาว่า  ""  พระราชาองค์"
45,0022,004,"นี้  ประทุษร้ายมิตร ""   ทิ้งท้าวเธอเสียแล้ว   หนีไปตามความพอใจ"
45,0022,005,ถูกพวกโจรแย่งชิงผ้า  ( นุ่งห่ม )   ในกลางทาง   จึงเอากิ่งไม้มาปิดบังแล้ว
45,0022,006,เข้าไปยังวิหารหัมพกัลลกะ.   พระติสสเถระผู้ทรงนิกาย   ๔   องค์หนึ่ง  ใน
45,0022,007,วิหารนั้น  เห็นอมาตย์เหล่านั้น  จึงนำเอาผ้าและน้ำอ้อยเป็นต้น   ซึ่ง
45,0022,008,"ตนได้จากที่นิมนต์ในวันนั้นออกมาให้   ด้วยคำว่า   "" อุบาสก   เมื่อมี"
45,0022,009,"ความคุ้นเคยในภิกษุสงฆ์   พวกท่านจงรับเอาของเหล่านี้เถิด."""
45,0022,010,"อมาตย์เหล่านั้น   เรียกว่า    "" ท่านขอรับ  พวกกระผมมีความ"
45,0022,011,คุ้นเคยในภิกษุสงฆ์   ทั้งมารดาและบิดาของพวกกระผมก็เป็นอุบาสก
45,0022,012,"อุบาสิกา ""   ดังนี้แล้ว   ก็ได้รับเอาของเหล่านั้นไว้."
45,0022,013,"พระเถระ    ถามว่า   "" พวกท่านจะไปไหน ? """
45,0022,014,"อมาตย์เหล่านั้น  บอกเรื่องทั้งหมดแล้ว.     ท่านถามว่า    "" พระ"
45,0022,015,ราชาพระองค์นั้น   อันท่านทั้งหลายอุปถัมภ์แล้ว   จะสามารถทำการ
45,0022,016,"ยกย่องพระศาสนาหรือไม่ ? """
45,0022,017,"อมาตย์เหล่านั้น  เรียกว่า  "" ท่านขอรับ  การทำการยกย่องพระ"
45,0022,018,"ศาสนาในทวีปนี้ของพระราชา  ยกเสียทีเถิด,   แม้ในชมพูทวีป   พระ"
45,0022,019,"องค์ก็สามารถทำได้โดยแท้. """
45,0022,020,"พระเถระ  ฟังคำนั้นแล้ว  จึงคิดว่า  "" พระเจ้าปิตุราช  ได้นาย"
45,0022,021,ทหารผู้ใหญ่ที่ไม่เป็นข้าศึกต่อพระศาสนาเหล่านี้และอุปถัมภ์แล้ว   ได้