Book,Page,LineNumber,Text
44,0034,001,[เรื่องหญิงยากจน]
44,0034,002,[๓๒]  ในอดีตกาล  หญิงยากจนคนหนึ่งในกรุงพาราณสี  เห็น
44,0034,003,หญิงทั้งหลายผู้สมบูรณ์ด้วยบุญ  ผู้นุ่งผ้าย้อมด้วยดอกคำ  เล่นอยู่ใน
44,0034,004,วันมหรสพ  ใคร่เพื่อจะนุ่งผ้าเช่นนั้นเล่น (บ้าง)  บอกแก่มารดาบิดา
44,0034,005,"เมื่อท่านกล่าวว่า ""ลูก  เราเป็นคนจน,  ผ้าเช่นนี้จักมีแก่เราที่ไหน ?"""
44,0034,006,"(ก็)  กล่าวว่า  ""ถ้าเช่นนั้น  ฉันจักทำการรับจ้างในตระกูลมั่งคั่งตระกูล"
44,0034,007,"หนึ่ง,  พวกเขารู้คุณของฉันจักให้""  แล้วเข้าไปยังตระกูลหนึ่งกล่าวว่า"
44,0034,008,"""ฉันจะทำการรับจ้างเพราะผ้าที่ย้อมด้วยดอกคำ.""  ชนในตระกูลเหล่า"
44,0034,009,"นั้นกล่าวว่า  ""เมื่อเธอทำงานตลอด ๓ ปี  เราจักให้แก่เธอ.""  นางรับ"
44,0034,010,"ว่า  ""ดีละ""  แล้วได้ทำ.  ๓  ปียังไม่เต็มบริบูรณ์ ชนเหล่านั้นรู้คุณ"
44,0034,011,ของนาง  ได้ให้ผ้าอื่นพร้อมกับผ้าที่ย้อมด้วยดอกคำเนื้อแน่นแก่นาง.
44,0034,012,นางไปวางผ้าแดงไว้ที่ฝั่งแม่น้ำแล้ว  ลงอาบ.  ขณะนั้นสาวกพระผู้มี-
44,0034,013,พระภาคทรงพระนามว่ากัสสป  องค์หนึ่ง  มีจีวรถูกโจรชิงเอาไป  นุ่ง
44,0034,014,"และห่มกิ่งไม้ที่หักได้ มาถึงประเทศนั้น.  นางคิดว่า  ""ภิกษุรูปนี้  จัก"
44,0034,015,เป็นผู้มีจีวรอันโจรชิงไปแล้ว  ผ้านุ่งของเราเป็นของหายาก  เพราะไม่
44,0034,016,"ได้ให้ในกาลก่อน""  ดังนี้  แล้วฉีกผ้านั้นในท่ามกลาง  ได้ถวายส่วน"
44,0034,017,หนึ่งแก่พระเถระ.  พระเถระยืนอยู่ในที่กำบัง  ทิ้งกิ่งไม้ที่หักได้เสีย
44,0034,018,นุ่งผ้านั้นชายหนึ่ง  ห่มชายหนึ่ง  ออกไป.  ครั้งนั้น  สรีระทั้งสิ้นของ
44,0034,019,พระเถระ  ได้มีโอภาสเป็นอันเดียวดังพระอาทิตย์อ่อนเพราะรัศมีแห่ง
44,0034,020,"ผ้า.  นางเห็นพระเถระนั้น  คิดว่า  ""ทีแรกพระผู้เป็นเจ้าของเราไม่งาม,"
44,0034,021,"บัดนี้รุ่งโรจน์ดุจพระอาทิตย์อ่อน ๆ,  เราจักถวายแม้ผ้าท่อนนี้แก่พระผู้"