Book,Page,LineNumber,Text
44,0029,001,ทาน  เพราะถึงความเป็นคนเลว  มีการให้ของเลวนั้นเป็นนิมิต.  ผู้ใด 
44,0029,002,บริโภคของเช่นใดด้วยตน  ให้ของเช่นนั้นนั่นแลแก่ผู้อื่น  ผู้นั้นชื่อว่า
44,0029,003,สหายแห่งทาน  เพราะถึงความเป็นผู้เสมอกัน  ด้วยอันสละภาวะคือ
44,0029,004,ความเป็นคนเลวและคนยิ่ง  มีการให้ของเสมอกันนั้นเป็นนิมิต.  ผู้ใด
44,0029,005,บริโภคของเลวด้วยตน  ให้ของประณีตแก่ชนเหล่าอื่น  ผู้นั้นชื่อว่า
44,0029,006,นายแห่งทาน  เพราะถึงความเป็นผู้ประเสริฐ  มีการให้ของประณีต
44,0029,007,นั้นเป็นนิมิต.  มิใช่เป็นผู้ปราศจากเดช  เพราะความสำเร็จแห่งเดช.
44,0029,008,ทายกชื่อว่าเที่ยวไปร่วมกัน  คือเป็นไปด้วยกัน  เพราะไป  คือ  เที่ยว
44,0029,009,ร่วมกัน  ภาวะแห่งผู้เที่ยวไปร่วมกันนั้นชื่อ  <B>สหพฺยตา</B>  คือเป็นไป
44,0029,010,ด้วยกัน  เหตุนั้น  พระอรรถกถาจารย์จึงกล่าวว่า '<B>สหภาวํ  เอกีภาวํ
44,0029,011,คตา.'</B>  อีกอย่างหนึ่ง  บทว่า  <B>อสิตสฺส</B> ได้แก่   ผู้อันเครื่องผูกคือ
44,0029,012,"ตัณหาผูกไม่ได้."""
44,0029,013,"[๒๗]  อรรถกถา<SUP>๑</SUP>มาฆสูตร  ในสุตตนิบาตว่า  ""สองบทว่า"
44,0029,014,<B>ทายโก  ทานปติ</B>  แปลว่า ทายกด้วย  ทานบดีด้วย.  จริงอยู่  ผู้ใด
44,0029,015,ถูกเขาบังคับ  ย่อมให้ของ ๆ ผู้อื่น  แม้ผู้นั้นก็เป็นทายก  แต่ไม่เป็น
44,0029,016,ทานบดี  เพราะไม่มีอิสระในทานนั้น.  ก็มาฆมาณพนี้ให้ของ ๆ ตน
44,0029,017,เท่านั้น  ด้วยเหตุนั้น  เขาจึงทูลว่า  'พระโคดมผู้เจริญ  ข้าพระองค์แล
44,0029,018,เป็นทายก  เป็นทานบดี'  เป็นต้น.  ความในมาฆสูตรนี้เพียงเท่านี้
44,0029,019,ส่วนในที่อื่น  จะกล่าวโดยนัยเป็นต้นว่า  'ผู้อันความตระหนี่  ครอบงำ
44,0029,020,
44,0029,021,๑.  ป.  โช. ขุ.  สุ. ๒/๒๗๓.