Book,Page,LineNumber,Text
41,0040,001,ใคร่และมักจืดจาง (เร็ว). อธิบายว่า มีสภาวะคือรักแล้วจืดจางไป
41,0040,002,ในขณะนั้นนั่นเอง.
41,0040,003,บาทคาถาว่า นิมฺมนุสฺสํปิ เจ สิยา ความว่า แม้ถ้าฟื้นแห่ง
41,0040,004,"ชมพูทวีปทั้งสิ้น จะเป็นที่หามนุษย์มิได้ไซร้, บุคคลนั้นคงเป็นมนุษย์"
41,0040,005,อยู่คนเดียวเท่านั้น ; แม้ถึงกระนั้น ก็อย่าคบบุคคลเช่นนั้น.
41,0040,006,บาทคาถาว่า มิฬฺหลิตฺตํ มหาปถํ คือ เหมือนกับหนทางใหญ่
41,0040,007,อันเปรอะเปื้อนด้วนคูถ. บทว่า ยานีว ความว่า เหมือนคนผู้ไป
41,0040,008,ด้วยยาน. บทว่า วิสมํ คือขรุขระโดยความเป็นที่ลุ่มที่ดอน และ
41,0040,009,ด้วยวัตถุมีตอและก้อนหินเป็นต้น.
41,0040,010,บาทคาถาว่า พาลํ อจฺจูปเสวโต ได้แก่ ผู้คบจนสนิทซึ่งคนผู้มี
41,0040,011,ปัญญาน้อย. บทว่า สพฺพทา ความว่า ขึ้นชื่อว่าการอยู่ร่วมกับคน
41,0040,012,พาล ปานดังอยู่ร่วมกับศัตรู เป็นเหตุนำทุกข์มาให้ตลอดกาลเนืองนิตย์
41,0040,013,ทีเดียว. บทว่า ตนฺตาหํ ความว่า เพราะเหตุนั้น พ่อจึงขอร้องเจ้า.
41,0040,014,[ภัยอุปัทวะ และอุปสัคเกิดขึ้นเพราะคนพาล]
41,0040,015,[๓๓] อีกโสดหนึ่ง ภัยอุปัทวะและอุปสัคเหล่าใดเหล่าหนึ่ง
41,0040,016,"มีอยู่, ภัยอุปัทวะและอุปสัคเหล่านั้นทั้งหมด เกิดขึ้นเพราะอาศัย"
41,0040,017,คนพาลทั้งนั้น. จริงอยู่ คนพาล เมื่อปรารถนาความเป็นเพราะราชา
41,0040,018,หรือความเป็นอุปราช ก็หรือว่า ตำแหน่งอันใหญ่อื่น ชักชวนพวก
41,0040,019,"นักเลงโตที่เหมือนกับตนได้ ๒-๓ คนแล้ว พูดว่า ""เชิญพวกท่านมา"
41,0040,020,"ด้วยกันเถิด, เราจักทำพวกท่านให้เป็นใหญ่"" ดังนี้แล้ว จึงพากัน"
41,0040,021,อาศัยสถานที่ลับ ๆ มีชัฏภูเขาเป็นต้น ปล้นสะดมหมู่บ้านที่ตั้งอยู่ปลาย