Book,Page,LineNumber,Text
41,0026,001,คราวนั้น พวกฤษีไปเพื่อต้องการผลไม้น้อยใหญ่. ในอาศรม
41,0026,002,คงอยู่แต่นกปุปผกะตัวเดียว. นกนั้นเห็นพระราชาแล้ว ได้ทำปฏิสันถาวร
41,0026,003,โดยนัยเป็นต้นว่า
41,0026,004,"[๒๒] ""ขอเดชะพระมหาราชเจ้า พระองค์เสด็จมา"
41,0026,005,"ดีแล้ว, พระองค์มิได้เสด็จมาร้าย."" "
41,0026,006,พระราชาทรงเสื่อมใสในปฏิสันถารของนกนั้น ทรงสรรเสริญนก
41,0026,007,ปุปผกะ ทรงตำหนินกสัตติคุมพะนอกนี้ ด้วยพระดำรัสว่า
41,0026,008,"""นกนี้ดีหนอ เป็นชาตินก (แต่) ทรงธรรม"
41,0026,009,อย่างเยี่ยม ส่วนนกแขกเต้าอีกตัวหนึ่งนั่น
41,0026,010,"พูดแต่คำมักได้."""
41,0026,011,"นกปุปผกะได้ฟังคำนั้น จึงทูลว่า ""ขอเดชะมหาราชเจ้า"
41,0026,012,"ข้าพระองค์ร่วมมารดาเดียวกันกับนกนั้น, แต่เขาเติบโตในสำนักคน"
41,0026,013,"ไม่ดี คนพวกนั้นแนะนำแล้วด้วยโจรธรรม, ข้าพระองค์เติบโตแล้ว"
41,0026,014,"ในสำนักของพวกคนดี คนเหล่านั้นแนะนำแล้วด้วยฤษีธรรม, เหตุนั้น"
41,0026,015,"ข้าพระองค์ทั้ง ๒ จึงเป็นผู้ต่างกันโดยธรรม"" เมื่อจะแสดงธรรม"
41,0026,016,แด่พระราชาได้กล่าวคาถาเหล่านี้ว่า
41,0026,017,"[๒๓] ""ข้าแต่พระราชา ก็คนคบชนิดใด ๆ"
41,0026,018,เป็นคนสงบหรือไม่สงบ มีศีลหรือไร้ศีลก็ตาม
41,0026,019,เขาย่อม (ตก) ไปสู่อำนาจของคนชนิดนั้นแล.
41,0026,020,บุคคลทำคนเช่นใดให้เป็นมิตร และเสพสนิท
41,0026,021,"กับคนเช่นใด, เขาก็เป็นคนเช่นนั้นแล; เพราะ"