Book,Page,LineNumber,Text
38,0021,001,อถ  ครั้งนั้น  มนุสฺสา  อ. มนุษย์  ท.  €ิตา  ผู้ยืนอยู่แล้ว
38,0021,002,ทิสาภาเค  ในส่วนแห่งทิศ  ตสฺมึ  ตสฺมึ  นั้นนั้น  อุกฺขิปิตฺวาปิ  แม้ยก
38,0021,003,ขึ้นแล้ว  อาวุธานิ  ซึ่งอาวุธ  ท.  อสิสตฺติโตมราทีนิ  มีดาบและหอก  
38,0021,004,และโตมรเป็นต้น  อสฺส  ปุริสสฺส  แก่บุรุษนั้น  ทิสฺวา  เห็นแล้ว  ตํ
38,0021,005,ปุริสํ  ซึ่งบุรุษนั้น  อสนฺตสฺตํเอว  ผู้ไม่สะดุ้งด้วยดีอยู่นั่นเทียว  (วตฺวา)
38,0021,006,กล่าวแล้วว่า  โภนฺโต  แน่ะผู้เจริญ  ท.  ตุมฺเห  อ. ท่าน  ท. ปสฺสถ
38,0021,007,จงเห็น  อิมํ  ปุริสํ  ซึ่งบุรุษนี้เถิด  (โส  ปุริโส)  อ. บุรุษนั้น  นเอว
38,0021,008,อจฺฉมฺภติ  ย่อมไม่หวั่นไหวนั่นเทียว  น  เวธติ  ย่อมไม่สะทกสะท้าน
38,0021,009,มชฺเฌ  ในท่ามกลาง  ปุริสานํ  แห่งบุรุษ  ท.  อาวุธหตฺถานํ   ผู้มีอาวุธ
38,0021,010,ในมือ  อเนกสตานํปิ  ผู้แม้มีร้อยมิใช่หนึ่งเป็นประมาณ  อโห  โอ
38,0021,011,อจฺฉริยํ  อ.  ความน่าอัศจรรย์  อิติ  ดังนี้  อจฺฉริยพฺภูตชาตา  ผู้มีความ
38,0021,012,อัศจรรย์และความประหลาดเกิดแล้ว  นทิตฺวา  บันลือแล้ว  มหานาทํ
38,0021,013,บันลืออันดัง อาโรเจสุํ  กราบทูลแล้ว  ตํ  ปวตฺตึ  ซึ่งความเป็นไปนั้น
38,0021,014,รญฺโ  แก่พระราชา ฯ  ราชา  ตรัสแล้วว่า  ตุมฺเห  อ.  ท่าน  ท.  วิสฺสชฺเชถ
38,0021,015,จงปล่อย  นํ  ปุรุสํ  ซึงบุรุษนั้นเถิด  อิติ  ดังนี้  คนฺตวา  เสด็จไปแล้ว
38,0021,016,สนฺติกํปิ  แม้สู่สำนัก  สตฺถุ  ของพระศาสดา  อาโรเจสิ  กราบทูลแล้ว
38,0021,017,ตํ  อตฺถํ  ซึ่งเนื้อความนั้น ฯ
38,0021,018,สตฺถา  อ. พระศาสดา  ผริตฺวา  ทรงแผ่ไปแล้ว  โอภาสํ  ซึ่ง
38,0021,019,พระรัศมี  เทเสนฺโต  เมื่อจะทรงแสดง  ธมฺมํ  ซึ่งธรรม  ตสฺส  ปุริสสฺส
38,0021,020,แก่บุรุษนั้น  อาห  ตรัสแล้ว  คาถํ  ซึ่งพระคาถา  อิมํ  นี้ว่า