Book,Page,LineNumber,Text
38,0004,001,สติโวสฺสคฺคลกฺขเณน  อันมีการปล่อยลงซึ่งสติเป็นลักษณะ  (อิติ)  ดังนี้
38,0004,002,ตตฺถ  ปเทสุ  ในบท  ท. เหล่านั้นหนา  (ปทสฺส)  แห่งบทว่า
38,0004,003,ปมตฺตจาริโน  อิติ  ดังนี้ ฯ   
38,0004,004,อตฺโถ  อ. อธิบายว่า  ปน เหมือนอย่างว่า   มาลุวา  อ. เถาย่าน
38,0004,005,ทราบ  คือว่า  ลตา อ. เถาวัลลิ์  สํสิพฺพนฺตี  หุ้มห่ออยู่  ปริโยนทฺธนฺตี
38,0004,006,รวบรัดอยู่  รุกฺขํ  ซึ่งต้นไม่  วฑฺฒติ  ซึ่งว่าย่อมเจริญ  วินาสาย  เพื่อ
38,0004,007,ความพินาศ  ตสฺส  รุกฺขสฺส  แห่งต้นไม้นั้น  ยถา  ฉันใด  ตณฺหา
38,0004,008,อ. ตัณหา  วฑฺฒติ  ชื่อว่าย่อมเจริญ  อสฺส  ปุคฺคลสฺส  แก่บุคคลนั้น
38,0004,009,ฉ  ทฺวารานิ  นิสฺสาย  ปุนปฺปุนํ  อุปฺปชฺชนาโต  เพราะอันอาศัย  ซึ่ง
38,0004,010,ทวาร  ท. ๖  แล้วเกิดขึ้น  บ่อย ๆ  เอวํ  ฉันนั้น  อิติ   ดังนี้  ฯ
38,0004,011,(อตฺโถ)  อ. อรรถว่า  ปุคฺคโล  อ. บุคคล  โส   นั้น  คือว่า
38,0004,012,ตณฺหาคติโก  ผู้มีตัณหาเป็นคติ  ปริปฺลวติ  ย่อมเร่ร่อนไป  คือว่า  ธาวติ
38,0004,013,ย่อมแล่นไป  ภเว  ในภพ  ภเว  ในภพ  (อิติ)  ดังนี้  (คาถาปาทสฺส)
38,0004,014,แห่งบาทแห่งพระคาถาว่า  โส  ปริปฺลวติ  หุราหุรํ  อิติ  ดังนี้ ฯ
38,0004,015,(ปุจฺฉา)  อ. อันถามว่า  (โส  ปุคฺคโล)  อ. บุคคลนั้น
38,0004,016,(ปริปฺลวติ)   ย่อมเร่ร่อนไป    (หุราหุรํ)  ในภพใหญ่และภพน้อย  ยถา
38,0004,017,โดยประการใด  (ตํ  ปการทสฺสนํ)  อ. อุทาหรณ์เป็นเครื่องแสดงซึ่ง
38,0004,018,ประการนั้น  กึ  วิย  เป็นเพียงดังว่าอะไร  (โหติ)  ย่อมเป็น  อิติ
38,0004,019,ดังนี้  ฯ
38,0004,020,(วิสฺสชฺชนํ)  อ.อันเฉลยว่า  (โส ปุคฺคโล)  อ. บุคคลนั้น
38,0004,021,(ปริปฺลวติ)   ย่อมเร่ร่อนไป  (หุราหุรํ)  ในภพใหญ่และภพน้อย