Book,Page,LineNumber,Text 37,0011,001,นิพฺพตฺเตยฺย พึงบังเกิด นิรเย ในนรก เตน การเณน เพราะเหตุนั้น 37,0011,002,อหํ อ. เรา ( โว ) ยังเธอ ท. นิกฺขิปาเปสึ ให้เก็บไว้แล้ว จีวรํ 37,0011,003,ซึ่งจีวร ปน ก็ อิทานิ ในกาลนี้ โส ติสฺโส อ. ภิกษุชื่อว่าติสสะนั้น 37,0011,004,นิพฺพตฺโต บังเกิดแล้ว ตุสิตวิมาเน ในวิมานชื่อว่าดุสิต เตน การเณน 37,0011,005,เพราะเหตุนั้น จีวรคฺคหณํ อ. การถือเอาซึ่งจีวร มยา อันเรา อนุฺาตํ 37,0011,006,อนุญาตแล้ว โว แก่เธอ ท. อิติ ดังนี้ ( วจเน ) ครั้นเมื่อคำว่า 37,0011,007,ภนฺเต ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ตณฺหา นาม ชื่อ อ. ตัณหา อยํ นนี้ 37,0011,008,ภาริยา วต เป็นธรรมชาติหยาบหนอ ( โหติ ) ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ 37,0011,009,เตหิ ภิกฺขูหิ อันภิกษุ ท. เหล่านั้น วุตฺเต กราบทูลแล้ว ปุน อีก 37,0011,010,วตฺวา ตรัสแล้วว่า ภิกฺขเว ดูก่อนภิกษุ ท. อาม เออ ตณฺหา นาม 37,0011,011,ชื่อ อ. ตัณหา สตฺตานํ ของสัตว์ ท. อิเมสํ เหล่านี้ ภาริยา เป็น 37,0011,012,ธรรมชาติหยาบ ( โหติ ) ย่อมเป็น มลํ อ. สนิม อุฏฺ€หิตฺวา ตั้งขึ้น 37,0011,013,แล้ว อยโต แก่เหล็ก ขาทติ ย่อมกัดกิน อยํเอว ซึ่งเหล็กนั่นเทียว 37,0011,014,วินาเสติ ย่อมยังเหล็กให้พินาศ กโรติ ย่อมกระทำ อปริโภคํ ให้ 37,0011,015,เป็นเหล็กอันบุคคลไม่พึงใช้สอย ยถา ฉันใด อยํ ตณฺหา อ. ตัณหานี้ 37,0011,016,อุปฺปชฺชิตฺวา เกิดขึ้นแล้ว อพฺภนฺตเร ในภายใน อิเมสํ สตฺตานํ 37,0011,017,ของสัตว์ ท. เหล่านี้ เต สตฺเต ยังสัตว์ ท. เหล่านั้น นิพฺพตฺตาเปติ 37,0011,018,ย่อมให้บังเกิด นิรยาทีสุ อปาเยสุ ในอบาย ท. มีนรกเป็นต้น ปาเปติ 37,0011,019,ย่อมยังสัตว์ให้ถึง วินาสํ ซึ่งความพินาศ เอวํเอว ฉันนั้นนั่นเทียว 37,0011,020,อิติ ดังนี้ อาห ตรัสแล้ว คาถํ ซึ่งพระคาถา อิมํ นี้ว่า 37,0011,021,มลํ อ. นิม สมุฏฺ€าย ตั้งขึ้นพร้อมแล้ว อยสา