Book,Page,LineNumber,Text 35,0035,001,มจฺจุโน ต่อความตาย ( ปุคฺคโล ) อ. บุคคล 35,0035,002,กตฺวา กระทำแล้ว อตฺตานํ ซึ่งตน อุปมํ 35,0035,003,ให้เป็นอุปมา น หเนยฺย ไม่พึงฆ่า น ฆาตเย 35,0035,004,ไม่พึงยังบุคคลให้ฆ่า อิติ ดังนี้ ฯ 35,0035,005,( อตฺโถ ) อ. อรรถว่า สตฺตา อ. สัตว์ ท. สพฺเพปิ แม้ 35,0035,006,ทั้งปวง ทณฺเฑ ครั้นเมื่ออาชญา ปตนฺเต ตกอยู่ อตฺตานิ ในตน 35,0035,007,ตสนฺติ ย่อมสะดุ้ง ทณฺฑสฺส ต่ออาชญา ตสฺส นั้น ( อิติ ) ดังนี้ 35,0035,008,ตตฺถ ปเทสุ ในบท ท. เหล่านั้นหนา ( ปททฺวยสฺส ) แห่งหมวด 35,0035,009,สองแห่งบทว่า สพฺเพ ตสนฺติ อิติ ดังนี้ ฯ 35,0035,010,( อตฺโถ ) อ. อรรถว่า มรณสฺสอปิ ภายนฺติเอว ย่อมกลัว 35,0035,011,แม้ต่อความตายนั่นเทียว ( อิติ ) ดังนี้ ( ปทสฺส ) แห่งบทว่า 35,0035,012,มจฺจุโน อิติ ดังนี้ ฯ 35,0035,013,จ ก็ พฺยฺชนํ อ. พยัญชนะ อิมิสฺสา เทสนาย แห่งเทศนา 35,0035,014,นี้ นิรวเสสํ เป็นตำไม่มีส่วนเหลือ ( โหติ ) ย่อมเป็น ปน ส่วนว่า 35,0035,015,อตฺโถ อ. เนื้อความ สาวเสโส เป็นเนื้อความเป็นไปกับด้วยส่วน 35,0035,016,เหลือ ( โหติ ) ย่อมเป็น ฯ หิ เหมือนอย่างว่า เภริยา ครั้นเมื่อ 35,0035,017,กลอง รฺา อันพระราชา จาราปิตาย ทรงยังราชบุรุษให้เที่ยวไป 35,0035,018,แล้ว ( าปนตฺถํ ) เพื่ออันยังบุคคลให้รู้ว่า สพฺเพ ชนา อ. ชน 35,0035,019,ท. ทั้งปวง สนฺนิปตนฺตุ จงประชุมกัน อิติ ดังนี้ เสสา ชนา 35,0035,020,อ. ชน ท. ผู้เหลือ €เปตฺวา เว้น ราชมหามตฺเต ซึ่งพระราชาและ 35,0035,021,มหาอำมาตย์ของพระราชา ท. สนฺนิปตนฺติ ย่อมประชุมกัน ยถา