Book,Page,LineNumber,Text
33,0049,001,"ทำความสงเคราะห์แก่เราหรือหนอแล ?""  เห็นความที่ชนเหล่านั้นเป็น "
33,0049,002,ผู้มีศรัทธา  ทั้งสามารถเพื่อจะทำความสงเคราะห์ จึงถือเอาบาตรจีวร
33,0049,003,ไปแสดงตนยืนอยู่ที่ประตู  (เรือน)  ข้างหน้าของเศรษฐี. เศรษฐี
33,0049,004,"นั้น  พอเห็นท่านเข้า  ก็มีจิตเสื่อมใส  คิดว่า  ""เราประสบฉาตกภัย"
33,0049,005,"เห็นปานนี้  เพราะความที่เราไม่ให้ทานแม้ในกาลก่อน,  ก็แลภัตรนี้"
33,0049,006,"พึงรักษาเราไว้สิ้นวันเดียวเท่านั้น,  ส่วนภัตรที่เราถวายแล้วแก่พระผู้"
33,0049,007,"เป็นเจ้า  จักนำประโยชน์เกื้อกูลมาแก่เราหลายโกฏิกัปป์"" แล้วนำถาด"
33,0049,008,แห่งภัตรนั้นออก  เข้าไปหาพระปัจเจกพุทธเจ้า  ไหว้ด้วยเบญจางค-
33,0049,009,ประดิษฐ์  นิมนต์ให้เข้าไปสู่เรือน เมื่อท่านนั่งอาสนะแล้วจึงล้างเท้า
33,0049,010,(ของท่าน)  วาง  (ถาดภัตร)  ไว้บนตั่งทอง  แล้วถือเอาถาดภัตร
33,0049,011,"นั้น  มาตักลงในบาตรของพระปัจเจกพุทธเจ้า. เมื่อภัตรเหลือกึ่งหนึ่ง,"
33,0049,012,พระปัจเจกพุทธเจ้า  เอามือปิดบาตรเสีย.
33,0049,013,"ทีนั้น  เศรษฐี  จึงกล่าวกะพระปัจเจกพุทธเจ้านั้นว่า  ""ข้าแต่"
33,0049,014,ท่านผู้เจริญ  นี้เป็นส่วนหนึ่งแห่งข้าวสุกที่เขาหุงไว้เพื่อคน  ๕ คน  ด้วย
33,0049,015,"ข้าวสารทะนานหนึ่ง,  กระผมไม่อาจเพื่อจะแบ่งภัตรนี้ให้เป็น ๒ ส่วน,"
33,0049,016,"ขอท่านจงอย่ากระทำความสงเคราะห์แก่กระผมในโลกนี้เลย,  กระผม"
33,0049,017,"ใคร่เพื่อจะถวายไม่ให้มีส่วนเหลือ""  แล้วได้ถวายภัตรทั้งหมด. ก็แล"
33,0049,018,"ครั้นถวายแล้ว  ได้ตั้งความปรารถนาว่า  ""ข้าแต่ท่านผู้เจริญ  ข้าพเจ้า"
33,0049,019,"อย่าได้ประสบฉาตกภัยเห็นปานนี้  ในที่ข้าพเจ้าเกิดอีกเลย,  ตั้งแต่บัดนี้"
33,0049,020,"ไป  ข้าพเจ้าจึงสามารถเพื่อจะให้ภัตรอันเป็นพืชแก่ชาวชมพูทวีปทั้งสิ้น,"
33,0049,021,"ไม่พึงทำการงานเลี้ยงชีพด้วยมือของตนเอง,  ในขณะที่ข้าพเจ้าใช้ให้คน"