Book,Page,LineNumber,Text
33,0042,001,"""ไฟเสมอด้วยราคะ ไม่มี, ผู้จับเสมอด้วย "
33,0042,002,"โทสะไม่มี, ข่ายเสมอด้วยโมหะ ไม่มี, แม่น้ำ"
33,0042,003,"เสมอด้วยตัณหา ไม่มี."""
33,0042,004,[แก้อรรถ]
33,0042,005,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ราคสโม ความว่า ชื่อว่าไฟเสมอ
33,0042,006,ด้วยราคะ ย่อมไม่มี ด้วยสามารถแห่งอันไม่แสดงอะไร บรรดาควัน
33,0042,007,เป็นต้น ตั้งขึ้นเผาภายในนั่นเอง. บทว่า โทสสโม ความว่า ผู้จับ
33,0042,008,ทั้งหลาย มีผู้จับคือยักษ์ ผู้จับคืองูเหลือม และผู้จับคือจระเข้เป็นต้น
33,0042,009,"ย่อมสามารถจับได้ในอัตภาพเดียวเท่านั้น, แต่ผู้จับคือโทสะ ย่อมจับโดย"
33,0042,010,ส่วนเดียวทีเดียว เพราะฉะนั้น ชื่อว่าผู้จับเสมอด้วยโทสะย่อมไม่มี.
33,0042,011,สองบทว่า โมหสมํ ชาลํ ความว่า ก็ชื่อว่าข่ายเสมอด้วย
33,0042,012,โมหะย่อมไม่มี เพราะอรรถว่ารึงรัดและรวบรัดได้.
33,0042,013,บทว่า ตณฺหาสมา ความว่า เวลาเต็มก็ดี เวลาพร่องก็ดี
33,0042,014,เวลาแห้งก็ดี ของแม่น้ำทั้งหลาย มีแม่น้ำคงคาเป็นต้น ย่อมปรากฏ
33,0042,015,"แต่เวลาเต็มหรือเวลาแห้งแห่งตัณหา ย่อมไม่มี, ความพร่องอย่างเดียว"
33,0042,016,ย่อมปรากฏเป็นนิตย์ เพราะฉะนั้น ชื่อว่าแม่น้ำเสมอด้วยตัณหา
33,0042,017,ชื่อว่าย่อมไม่มี เพราะอรรถว่าให้เต็มได้โดยยาก.
33,0042,018,ในกาลจบเทศนา อุบาสกผู้ฟังธรรมอยู่โดยเคารพนั้น ตั้งอยู่
33,0042,019,ในโสดาปัตติผลแล้ว. พระธรรมเทศนา ได้มีประโยชน์แม้แก่ชนผู้
33,0042,020,ประชุมกันแล้ว ดังนี้แล.
33,0042,021,เรื่องอุบาสกห้าคน จบ.