Book,Page,LineNumber,Text
33,0037,001,[แก้อรรถ] 
33,0037,002,บรรดาบทเหล่านั้น  บาทพระคาถาว่า  <B>ททาติ  เว  ยถาสทฺธํ</B>
33,0037,003,ความว่า  ชนเมื่อให้บรรดาวัตถุมีของเศร้าหมองและประณีตเป็นต้น
33,0037,004,อย่างใดอย่างหนึ่ง  ชื่อว่าย่อมให้ตามศรัทธา  คือ ตามสมควรแก่
33,0037,005,ศรัทธาของตนนั่นแล.
33,0037,006,บทว่า  <B>ยถาปสาทนํ</B>  ความว่า  ก็บรรดาภิกษุผู้เป็นเถระและ
33,0037,007,ภิกษุใหม่เป็นต้น  ความเลื่อมใสในภิกษุใด ๆ  ย่อมเกิดขึ้นแก่บุคคล
33,0037,008,"นั้น,  เมื่อถวาย  (ทาน)  แก่ภิกษุนั้น  ชื่อว่าย่อมถวายตามความเลื่อม"
33,0037,009,ใส  คือ  ตามสมควรแก่ความเลื่อมในของตนนั่นแล.
33,0037,010,บทว่า  <B>ตตฺถ</B>  เป็นต้น  ความว่า  ย่อมถึงความเป็นผู้เก้อเขินในเพราะ
33,0037,011,"ทานของชนอื่นนั้นว่า  ""เราได้วัตถุเล็กน้อย,  เราได้เราเศร้าหมอง."""
33,0037,012,บทว่า <B>สมาธึ</B>  เป็นต้น ความว่า  บุคคลนั้นย่อมไม่บรรลุสมาธิ
33,0037,013,ด้วยสามารถแห่งอุปจารสมาธิ  และอัปปนาสมาธิ  หรือด้วยสามารถแห่ง
33,0037,014,มรรคและผล  ในกลางวันหรือในกลางคืน.
33,0037,015,สองบทว่า <B>ยสฺส  เจตํ</B> ความว่า  อกุศลกรรมนั่น  กล่าวคือความ
33,0037,016,เป็นผู้เก้อเขินในฐานะเหล่านี้  อันบุคคลใดตัดขาดแล้ว ถอนขึ้น  ทำ
33,0037,017,ให้มีรากขาดแล้ว ด้วยอรหัตตมรรคญาณ.  บุคคลนั้น   ย่อมบรรลุ
33,0037,018,สมาธิ  มีประการดังกล่าวแล้ว.
33,0037,019,ในกาลจบเทศนา ชนเป็นอันมาก  บรรลุอริยผลทั้งหลาย  มี
33,0037,020,โสดาปัตติผลเป็นต้น ดังนี้แล.
33,0037,021,เรื่องภิกษุหนุ่มชื่อติสสะ  จบ.