Book,Page,LineNumber,Text
33,0034,001,๘. เรื่องภิกษุหนุ่มชื่อติสสะ* [ ๑๘๙ ]
33,0034,002,[ข้อความเบื้องต้น]
33,0034,003,พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภภิกษุ
33,0034,004,"หนุ่มชื่อติสสะ ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า ""ททาติ เว ยถาสทฺธํ"""
33,0034,005,เป็นต้น.
33,0034,006,[พระติสสะนิททาชนอื่นแต่ชมเชยญาติของตน]
33,0034,007,ได้ยินว่า พระติสสะนั้น เที่ยวติเตียนทาน ของพระอริยาสาวก
33,0034,008,"แม้ ๕ โกฏิ คือ อนาถบิณฑิกคฤหบดี นางวิสาขาอุบาสิกา (เป็นต้น),"
33,0034,009,"แม้ถึงอสทิสทาน๑ก็ติเตียนเหมือนกัน, ได้ของเย็นในโรงทานของอริย-"
33,0034,010,"สาวกเหล่านั้น ย่อมติเตียนว่า ""เย็น,"" ได้ของร้อน ย่อมติเตียนว่า"
33,0034,011,"""ร้อน,"" แม้เขาให้น้อย ย่อมติเตียนว่า ""เพราะเหตุไร ชนเหล่านี้"
33,0034,012,"จึงให้ของเพียงเล็กน้อย ?"" แม้เขาให้มาก ย่อมติเตียนว่า ""ในเรือน"
33,0034,013,"ของชนเหล่านี้ เห็นจะไม่มีที่เก็บ, ธรรมดาบุคคล ควรให้วัตถุพอ"
33,0034,014,ยังอัตภาพให้เป็นไปแก่ภิกษุทั้งหลายมิใช่หรือ ? ยาคูและภัตรเท่านี้ย่อม
33,0034,015,"วิบัติไปไม่มีประโยชน์เลย,"" แต่กล่าวปรารภพวกญาติของตนเป็นต้นว่า"
33,0034,016,"""น่าชมเชย เรือนของพวกญาติของเรา เป็นโรงเลี้ยงของภิกษุ"
33,0034,017,"ทั้งหลาย ผู้มาแล้วจากทิศทั้ง ๔"" ดังนี้แล้ว ย่อมยังคำสรรเสริญ"
33,0034,018,ให้เป็นไป.
33,0034,019,
33,0034,020,* พระมหาภุชงค์ ป. ธ. ๗ วัดราชประดิษฐ์ ฯ แปล. ๑. หาทานเสมอเหมือนมิได้.