Book,Page,LineNumber,Text 33,0034,001,๘. เรื่องภิกษุหนุ่มชื่อติสสะ* [ ๑๘๙ ] 33,0034,002,[ข้อความเบื้องต้น] 33,0034,003,พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภภิกษุ 33,0034,004,"หนุ่มชื่อติสสะ ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า ""ททาติ เว ยถาสทฺธํ""" 33,0034,005,เป็นต้น. 33,0034,006,[พระติสสะนิททาชนอื่นแต่ชมเชยญาติของตน] 33,0034,007,ได้ยินว่า พระติสสะนั้น เที่ยวติเตียนทาน ของพระอริยาสาวก 33,0034,008,"แม้ ๕ โกฏิ คือ อนาถบิณฑิกคฤหบดี นางวิสาขาอุบาสิกา (เป็นต้น)," 33,0034,009,"แม้ถึงอสทิสทานก็ติเตียนเหมือนกัน, ได้ของเย็นในโรงทานของอริย-" 33,0034,010,"สาวกเหล่านั้น ย่อมติเตียนว่า ""เย็น,"" ได้ของร้อน ย่อมติเตียนว่า" 33,0034,011,"""ร้อน,"" แม้เขาให้น้อย ย่อมติเตียนว่า ""เพราะเหตุไร ชนเหล่านี้" 33,0034,012,"จึงให้ของเพียงเล็กน้อย ?"" แม้เขาให้มาก ย่อมติเตียนว่า ""ในเรือน" 33,0034,013,"ของชนเหล่านี้ เห็นจะไม่มีที่เก็บ, ธรรมดาบุคคล ควรให้วัตถุพอ" 33,0034,014,ยังอัตภาพให้เป็นไปแก่ภิกษุทั้งหลายมิใช่หรือ ? ยาคูและภัตรเท่านี้ย่อม 33,0034,015,"วิบัติไปไม่มีประโยชน์เลย,"" แต่กล่าวปรารภพวกญาติของตนเป็นต้นว่า" 33,0034,016,"""น่าชมเชย เรือนของพวกญาติของเรา เป็นโรงเลี้ยงของภิกษุ" 33,0034,017,"ทั้งหลาย ผู้มาแล้วจากทิศทั้ง ๔"" ดังนี้แล้ว ย่อมยังคำสรรเสริญ" 33,0034,018,ให้เป็นไป. 33,0034,019, 33,0034,020,* พระมหาภุชงค์ ป. ธ. ๗ วัดราชประดิษฐ์ ฯ แปล. ๑. หาทานเสมอเหมือนมิได้.