Book,Page,LineNumber,Text
33,0029,001,บทว่า ปกฺขนฺทิกา ความว่า ผู้มักประพฤติแล่นไป คือผู้แสดง
33,0029,002,กิจของคนเหล่าอื่นให้เป็นดุจกิจของตน. เมื่อภิกษุทั้งหลายทำวัตรที่
33,0029,003,ลานพระเจดีย์เป็นต้นแต่เช้าตรู่ นั่งด้วยกระทำไว้ในใจซึ่งกัมมัฏฐาน
33,0029,004,"หน่อยหนึ่งแล้วลุกขึ้น เข้าไปบ้านเพื่อบิณฑบาต, บุคคลนั้นล้างหน้า"
33,0029,005,แล้วตกแต่งอัตภาพ ด้วยอันห่มผ้ากาสาวะมีสีเหลือง หยอดนัยน์ตา
33,0029,006,และทาศีรษะเป็นต้น ให้ประหารด้วยไม้กวาด ๒-๓ ทีเป็นดุจกว่ากวาด
33,0029,007,"อยู่ เป็นผู้บ่ายหน้าไปสู่ซุ้มประตู, พวกมนุษย์มาแต่เช้าตรู่ ด้วยคิดว่า"
33,0029,008,"""จักไหว้พระเจดีย์ จักกระทำบูชาด้วยระเบียบดอกไม้"" เห็นเขาแล้ว"
33,0029,009,"พูดกันว่า ""วิหารนี้ อาศัยภิกษุหนุ่มนี้ จึงได้การประคับประคอง,"
33,0029,010,"ท่านทั้งหลายอย่าละเลยภิกษุนี้"" ดังนี้แล้ว ย่อมสำคัญของที่ตนพึง"
33,0029,011,ให้แก่เขา. อันบุคคลผู้มักแล่นไปเช่นนี้ เป็นอยู่ง่าย.
33,0029,012,บทว่า ปคพฺเภน ความว่า ผู้ประกอบด้วยความคะนองกาย
33,0029,013,เป็นต้น. สองบทว่า สงฺกิลิฏฺเน ชีวิตํ ความว่า ก็อันบุคคลผู้
33,0029,014,เลี้ยงชีวิตเป็นอยู่อย่างนี้ ชื่อว่าเป็นผู้เศร้าหมองแล้ว เป็นอยู่. การ
33,0029,015,เป็นอยู่นั้น ชื่อว่าเป็นอยู่ชั่ว คือเป็นอยู่ลามกแท้.
33,0029,016,บทว่า หิริมตา จ ความว่า อันบุคคลผู้สมบูรณ์ด้วยหิริและ
33,0029,017,"โอตตัปปะ เป็นอยู่ยาก. เพราะเขาไม่กล่าวคำว่า ""มารดาของเรา"""
33,0029,018,เป็นต้น กะหญิงผู้มิใช่มารดาเป็นต้น เกลียดปัจจัยที่เกิดขึ้นโดยไม่
33,0029,019,ชอบธรรมดุจคูถ แสวงหา (ปัจจัย) โดยธรรมโดยเสมอ เที่ยว
33,0029,020,บิณฑบาตตามลำดับตรอก สำเร็จชีวิตเป็นอยู่เศร้าหมอง.
33,0029,021,บทว่า สุจิคเวสินา ความว่า แสวงหากรรมทั้งหลาย มีกายกรรม