Book,Page,LineNumber,Text
33,0021,001,"ฉะนั้น พระผู้มีพระภาค  จึงตรัสว่า  <B>""อนุฏฺ€านมลา  ฆรา.""</B>"
33,0021,002,เพราะกายของคฤหัสถ์หรือบรรพชิต  ผู้ไม่ทำการชำระสรีระ
33,0021,003,หรือการชำระบริขาร  ด้วยอำนาจความเกียจคร้าน  ย่อมมีผิวมัว
33,0021,004,"หมอง;  ฉะนั้น  พระผู้มีพระภาค  จึงตรัสว่า  <B>""มลํ  วณฺณสฺส"
33,0021,005,"โกสชฺชํ.""</B>"
33,0021,006,อนึ่ง  เพราะเมื่อบุคคลรักษาโคอยู่  หลับหรือเล่นเพลินด้วย
33,0021,007,"อำนาจความประมาณ,  โคเหล่านั้น  ย่อมถึงความพินาศ  ด้วยเหตุ"
33,0021,008,มีวิ่งไปสู่ที่มิใช่ท่าเป็นต้นบ้าง  ด้วยอันตรายมีพาลมฤค<SUP>๑</SUP>และโจรเป็นต้น
33,0021,009,บ้าง  ด้วยอำนาจการก้าวลงสู่ที่ทั้งหลาย  มีนาข้าวสาลีเป็นต้นของ
33,0021,010,"ชนพวกอื่นแล้วเคี้ยวกินบ้าง,  แม้ตนเอง  ย่อมถึงอาชญาบ้าง การ"
33,0021,011,บริภาษบ้าง.
33,0021,012,ก็อีกอย่างหนึ่ง  กิเลสทั้งหลาย  ล่วงล้ำเข้าไป<SUP>๒</SUP>ด้วยอำนาจความ
33,0021,013,ประมาท  ย่อมยังบรรพชิตผู้ไม่รักษาทวาร  ๖  ให้เคลื่อนจากศาสนา;
33,0021,014,"ฉะนั้น  พระผู้มีพระภาค  จึงตรัสว่า  <B>""ปมาโท  รกฺขโต  มลํ.""</B>"
33,0021,015,อธิบายว่า  ก็ความประมาทนั้น  ชื่อว่าเป็นมลทิน   เพราะความประมาท
33,0021,016,เป็นที่ตั้งของมลทิน  ด้วยการนำความพินาศมา.
33,0021,017,ในกาลจบเทศนา  ชนเป็นอันมาก  บรรลุอริยผลทั้งหลาย  มี
33,0021,018,โสดาปัตติผลเป็นต้น ดังนี้แล.
33,0021,019,เรื่องพระโลฬุทายีเถระ  จบ.
33,0021,020,
33,0021,021,๑. พาลมิค-เนื้อร้าย.  ๒.  โอตริตฺวา-หยั่งลงแล้ว.