Book,Page,LineNumber,Text
33,0009,001,๒.  เรื่องพราหมณ์คนใดคนหนึ่ง* [ ๑๘๓ ] 
33,0009,002,[ข้อความเบื้องต้น]
33,0009,003,พระศาสดา  เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน  ทรงปรารภพราหมณ์
33,0009,004,"คนใดคนหนึ่ง ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า  <B>""อนุปุพฺเพน  เมธาวี""</B>"
33,0009,005,เป็นต้น.
33,0009,006,[พราหมณ์ทำความเกื้อกูลแก่ภิกษุ]
33,0009,007,"ดังได้สดับมา วันหนึ่ง  พราหมณ์นั้น ออกไปแต่เช้าตรู่,  ได้ยืน"
33,0009,008,"แลดูพวกภิกษุห่มจีวร  ในที่เป็นที่ห่มจีวรของพวกภิกษุ,  ก็ที่นั้น  มี"
33,0009,009,"หญ้างอกขึ้นแล้ว.  ต่อมา  ภิกษุรูปหนึ่งห่มจีวรอยู่,  ชายจีวรเกลือก"
33,0009,010,กลั้วที่หญ้า  เปียกด้วยหยาดน้ำค้างแล้ว.  พราหมณ์เห็นเหตุนั้นแล้ว
33,0009,011,"คิดว่า  ""เราควรทำที่นี้ให้ปราศจากหญ้า<SUP>๑</SUP>""  ในวันรุ่งขึ้น  ถือจอบไป"
33,0009,012,ถากที่นั้น  ได้ทำให้เป็นที่เช่นมณฑลลาน.
33,0009,013,"แม้ในวันรุ่งขึ้น  เมื่อภิกษุมายังที่นั้น  ห่มจีวรอยู่,  พราหมณ์เห็น"
33,0009,014,ชายจีวรของภิกษุรูปหนึ่ง  ตกไปบนพื้นดินเกลือกกลั้วอยู่ที่ฝุ่น  จึงคิด
33,0009,015,"ว่า  ""เราเกลี่ยทรายลงในที่นี้ควร ""  แล้วขนทรายมาเกลี่ยลง."
33,0009,016,[พราหมณ์สร้างมณฑปและศาลา]
33,0009,017,ภายหลังวันหนึ่ง  ในเวลาก่อนภัตรได้มีแดดกล้า. แม้ในกาล
33,0009,018,นั้น พราหมณ์เห็นเหงื่อไหลออกจากกายของพวกภิกษุผู้กำลังห่มจีวร
33,0009,019,
33,0009,020,*  พระมหาฟื้น  ป.  ธ. ๙  (ปัจจุบันเป็น  สมเด็จพระพุทธโฆษจารย์)  วัดสามพระยา  แปล
33,0009,021,๑.  อปหริตํ  ให้มีของเขียวไปปราศ.