Book,Page,LineNumber,Text
33,0005,001,"ทำที่พึ่งแก่ตน, จงเป็นบัณฑิต อย่าเป็นพาล"" ดังนี้แล้ว เมื่อจะ"
33,0005,002,ทรงนำอนุโมทนา จึงได้ตรัสพระคาถาเหล่านี้ว่า :-
33,0005,003,"""บัดนี้ ท่านเป็นดุจใบไม้เหลือง, อนึ่ง บุรุษ"
33,0005,004,แห่งพระยายม (คือความตาย) ปรากฏแก่ท่าน
33,0005,005,"แล้ว. ท่านตั้งอยู่ในใกล้ปากแห่งความเสื่อม, อนึ่ง"
33,0005,006,แม้เสบียงทางของท่านก็ยังไม่มี. ท่านนั้น จงทำที่
33,0005,007,"พึ่งแก่ตน, จงรีบพยายาม เป็นบัณฑิต ท่าน"
33,0005,008,กำจัดมลทินได้แล้ว ไม่มีกิเลสเพียงดังเนิน จักถึง
33,0005,009,"อริยภูมิอันเป็นทิพย์."""
33,0005,010,[แก้อรรถ]
33,0005,011,บรรดาบทเหล่านั้น บาทพระคาถาว่า ปณฺฑุปลาโสว ทานิสิ
33,0005,012,ความว่า อุบาสก บัดนี้ ท่านได้เป็นเหมือนใบไม้ที่เหลืองอันขาด
33,0005,013,ตกลงบนแผ่นดิน.
33,0005,014,ทูตของพระยายม พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกว่า ยมปุริสา. แต่
33,0005,015,คำนี้ พระองค์ตรัสหมายถึงความตายนั่นเอง. อธิบายว่า ความตาย
33,0005,016,ปรากฏแก่ท่านแล้ว.
33,0005,017,บทว่า อุยฺโยคมุเข ความว่า ก็ท่านเป็นผู้ตั้งอยู่แล้วใกล้ปาก
33,0005,018,แห่งความเสื่อม คือใกล้ปากแห่งความไม่เจริญ.
33,0005,019,บทว่า ปาเถยฺยํ ความว่า แม้เสบียงทางคืออกุศลของท่านผู้
33,0005,020,จะไปสู่ปรโลกก็ยังไม่มี เหมือนเสบียงทางมีข้าวสารเป็นต้น ของ
33,0005,021,บุคคลผู้เตรียมจะไปยังไม่มีฉะนั้น.