Book,Page,LineNumber,Text
25,0015,001,เสนาบดี  ฯ  โส  พนฺธุโล  อ. เจ้าพันธุละนั้น  ปกฺโกสาเปตฺวา   ทรงยัง
25,0015,002,บุคคลให้ร้องเรียกมาแล้ว  มาตาปิตโร  ซึ่งพระมารดาและพระบิดา  ท.
25,0015,003,กปฺเปสิ  ทรงสำเร็จแล้ว  วาสํ  ซึ่งอันประทับอยู่  ตตฺถเอว  สาวตฺถิยํ
25,0015,004,ในเมืองสาวัตถีนั้นนั่นเทียว  ฯ  
25,0015,005,๔.  ๑๐/๙  ตั้งแต่   กปฺปโกปิ  น  จิรสฺเสว  อุกฺกณฺ€ิตฺวา
25,0015,006,เป็นต้นไป.
25,0015,007,กปฺปโกปิ  แม้  อ.  ดาบสชื่อว่ากัปปกะ   อุกฺกณฺ€ิตฺวา  กระสันขึ้น
25,0015,008,แล้ว  น  จิรสฺสํเอว  ต่อกาลไม่นานนั่นเทียว  อาจริเยน  ปุนปฺปุนํ
25,0015,009,วาริยมาโนปิ  ผู้แม้อันอาจารย์ห้ามอยู่  บ่อย ๆ  วตฺวา  เรียนแล้วว่า
25,0015,010,อหํ  อ. กระผม น  สกฺโกมิ  ย่อมไม่อาจ  อิติ  ดังนี้  ปกฺกามิ  หลีก
25,0015,011,ไปแล้ว  ฯ ปน  แต่ว่า  (โส  กปฺปโก)  อ. ดาบสชื่อว่ากัปปกะนั้น
25,0015,012,อคนฺตฺวา  ไม่ไปแล้ว  สนฺติกํ  สู่สำนัก  อิตเรสํ  ตาปสานํ  ของดาบส
25,0015,013,ท. เหล่านอกนี้  สุณนฺโต  ฟังอยู่  ปวตฺตึ  ซึ่งความเป็นไป  อาจริยสฺส
25,0015,014,แห่งอาจารย์  วสิ  อยู่แล้ว  €าเน ในที่  อวิทูเร  อันไม่ไกล  ฯ
25,0015,015,อปรภาเค  ในกาลเป็นส่วนอื่นอีก   กุจฺฉิโรโค  อ.โรคในท้อง  อุปฺปชฺชิ
25,0015,016,เกิดขึ้นแล้ว  อาจริยสฺส  แก่อาจารย์  อนุสฺสรนฺตสฺส  ผู้ตามระลึกถึงอยู่
25,0015,017,อนฺเตวาสิเก  ซึ่งอันเตวาสิก  ท. ฯ  ราชา  อ.  พระราชา  เวชฺเชหิ  ยัง
25,0015,018,หมอ  ท.  ติกิจฺฉาเปติ  ย่อมทรงให้เยียวยา  ฯ  โรโค  อ. โรค  น  วูป-
25,0015,019,สมฺมติ ย่อมไม่เข้าไปสงบวิเศษ  ฯ  ตาปโส  อ. พระดาบส  อาห  ทูล