Book,Page,LineNumber,Text
22,0039,001,ทั้ง  ๒  ได้มีข้าวสารรวม  ๕  ทะนาน   ด้วยประการฉะนี้.
22,0039,002,"ทั้ง  ๒  ผัวเมียนั้น  ยินดีร่าเริงว่า  "" เราได้ไทยธรรมแล้ว ""   ลุก"
22,0039,003,"ขึ้นแต่เช้าตรู่.    ภรรยาพูดกะมหาทุคคตะว่า   "" ไปหาผักมาซิ  นาย """
22,0039,004,"เขาไม่เห็นผักในร้านตลาด   จึงไปฝั่งแม่น้ำ   มีใจร่าเริงว่า   "" จักได้"
22,0039,005,"ถวายโภชนะแก่พระผู้เป็นเจ้า ""   ร้องเพลงพลาง  เลือกเก็บผักพลาง."
22,0039,006,"ชาวประมงยืนทอดแหใหญ่อยู่  รู้ว่า  "" เป็นเสียงของมหาทุคคตะ """
22,0039,007,"จึงเรียกเขามาถามว่า   "" แกมีจิตยินดีเหลือเกิน   ร้องเพลงอยู่,   มี"
22,0039,008,"เหตุอะไรหรือ ? """
22,0039,009,มหาทุคคตะ.   เก็บผัก  เพื่อน.
22,0039,010,ชาวประมง.   จักทำอะไรกัน ?
22,0039,011,มหาทุคคตะ.   จักเลี้ยงภิกษุสักรูปหนึ่ง.
22,0039,012,ชาวประมง.   โอ !  อิ่มละ   ภิกษุที่ฉันผักของแก.
22,0039,013,"มหาทุคคตะ.   จะทำอย่างไรได้ ? เพื่อน,  กันต้องเลี้ยงภิกษุด้วย"
22,0039,014,ผักที่กันได้.
22,0039,015,ชาวประมง.   ถ้าอย่างนั้น   มานี่เถิด.
22,0039,016,มหาทุคคตะ.   จะทำอย่างไร ? เพื่อน.
22,0039,017,ชาวประมง.   จงถือเอาปลาเหล่านี้   ร้อยให้เป็นพวง  มีราคา
22,0039,018,บาทหนึ่งบ้าง  กึ่งบาทบ้าง  กหาปณะหนึ่งบ้าง.   เขาได้กระทำอย่างนั้น.
22,0039,019,ชาวเมืองซื้อปลาที่มหาทุคคตะร้อยไว้ ๆ ไป   เพื่อประโยชน์แก่
22,0039,020,"ภิกษุที่ตนนิมนต์แล้ว ๆ.    เมื่อเขากำลังร้อยปลาอยู่นั้นแล,   ก็ถึงเวลา"
22,0039,021,"ภิกขาจารแล้ว.   เขากำหนดเวลาแล้ว  กล่าวว่า  "" จักต้องไป   เพื่อน,  "