Book,Page,LineNumber,Text
22,0012,001,[ แก้อรรถ ]
22,0012,002,"เนื้อความแห่งพระคาถานั้นว่า    "" คนผู้ยินดีในอกุศลกรรม   มี"
22,0012,003,"กายทุจริตเป็นต้น   ชื่อว่าปาปมิตร,   คนผู้ชักนำในเหตุอันไม่สมควร  มี"
22,0012,004,การตัดช่องเป็นต้นก็ดี   อันต่างโดยการแสวงหาไม่ควร  ๒๑  อย่าง<SUP>๑</SUP>ก็ดี
22,0012,005,ชื่อว่าบุรุษต่ำช้า.  อนึ่ง ชน  ๒ จำพวกนั้น  ชื่อว่าเป็นทั้งปาปมิตร
22,0012,006,ทั้งบุรุษต่ำช้า;   บุคคลไม่ควรคบ   คือไม่ควรนั่งใกล้เขาเหล่านั้น;   ฝ่าย
22,0012,007,"ชนผู้ผิดตรงกันข้าม   ชื่อว่าเป็นกัลยาณมิตร   ทั้งสัตบุรุษ,   บุคคลควร"
22,0012,008,คบ  คือควรนั่งใกล้ท่านเหล่านั้น.
22,0012,009,ในเวลาจบเทศนา   ชนเป็นอันมาก   บรรลุอริยผลทั้งหลาย   มี
22,0012,010,โสดาปัตติผลเป็นต้นแล้ว.
22,0012,011,[ พระศาสดาตรัสสั่งให้ลงพรหมทัณฑ์พระฉันนะ ]
22,0012,012,ฝ่ายพระฉันนเถระ   แม้ได้ฟังพระโอวาทแล้ว   ก็ยังด่าขู่พวกภิกษุ
22,0012,013,อยู่อีกเหมือนนัยก่อนนั่นเอง.     แม้พวกภิกษุก็กราบทูลแด่พระศาสดา
22,0012,014,"อีก.   พระศาสดาตรัสว่า   "" ภิกษุทั้งหลาย   เมื่อเรายังมีชีวิตอยู่   พวก"
22,0012,015,เธอจักไม่อาจ   เพื่อให้ฉันนะสำเหนียกได้.   แต่เมื่อเราปรินิพพานแล้ว
22,0012,016,"จึงจักอาจ ""  ดังนี้แล้ว,   เมื่อพระอานนท์ทูลถาม   ในเวลาจวนจะ"
22,0012,017,"เสด็จปรินิพพานว่า   "" พระเจ้าข้า   อันพวกข้าพระองค์จะพึงปฏิบัติใน"
22,0012,018,"พระฉันนเถระอย่างไร  ?  จึงตรัสบังคับว่า  "" อานนท์   พวกเธอพึงลง"
22,0012,019,"พรหมทัณฑ์แก่ฉันนภิกษุเถิด. """
22,0012,020,
22,0012,021,๑.  ปรมัตถโชติก  หน้า  ๒๖๕.