Book,Page,LineNumber,Text
22,0006,001,พระผู้มีพระภาคทรงประสงค์  ในบทว่า  <B>วชฺชทสฺสนํ</B>  นี้.   คนเข็ญใจถูก
22,0006,002,"ผู้อื่นคุกคามก็ดี  ตีก็ดี  ชี้ขุมทรัพย์ให้ว่า   "" แกจงถือเอาทรัพย์นี้ ""   ย่อม"
22,0006,003,"ไม่ทำความโกรธ,   มีแต่ปราโมทย์อย่างเดียว   ฉันใด;    เมื่อบุคคลเห็น"
22,0006,004,ปานดังนั้น   เห็นมารยาทมิบังควรก็ดี  ความพลาดพลั้งก็ดี  แล้วบอก
22,0006,005,"อยู่,  ผู้รบบอกไม่ควรทำความโกรธ  ควรเป็นผู้ยินดีอย่างเดียว  ฉันนั้น."
22,0006,006,"ควรปรารถนาทีเดียวว่า  "" ท่านเจ้าข้า  กรรมอันใหญ่  อันใต้เท้าผู้ตั้ง"
22,0006,007,อยู่ในฐานเป็นอาจารย์  เป็นอุปัชฌาย์  ของกระผมแล้ว  สั่งสอนอยู่
22,0006,008,"กระทำแล้ว,  แม้ต่อไป  ใต้เท้าพึงโอวาทกระผม ""  ดังนี้."
22,0006,009,บทว่า   <B>นิคฺคยฺหวาทึ</B>   ความว่า   ก็อาจารย์บางท่านเห็นมารยาท
22,0006,010,อันมิบังควรก็ดี   ความพลั้งพลาดก็ดี   ของพวกศิษย์มีสัทธิวิหาริกเป็น
22,0006,011,"อาทิแล้ว  ไม่อาจเพื่อจะพูด  ด้วยเกรงว่า  "" ศิษย์ผู้นี้อุปัฏฐากเราอยู่"
22,0006,012,ด้วยกิจวัตรมีให้น้ำบ้วนปากเป็นต้น  แก่เรา  โดยเคารพ;   ถ้าเราจักว่า
22,0006,013,"เธอไซร้,   เธอจักไม่อุปัฏฐากเรา,  ความเสื่อมจักมีแก่เรา  ด้วยอาการ"
22,0006,014,"อย่างนี้ ""  ดังนี้  ย่อมหาชื่อว่าเป็นผู้กล่าวนิคคหะไม่,  เธอผู้นั้น  ชื่อว่า"
22,0006,015,เรี่ยรายหยากเยื่อลงในศาสนานี้.   ส่วนอาจารย์ใด  เมื่อเห็นโทษปานนั้น
22,0006,016,แล้ว  คุกคาม  ประณาม  ลงทัณฑกรรม  ไล่ออกจากวิหาร  ตาม
22,0006,017,สมควรแก่โทษ  ให้ศึกษาอยู่.     อาจารย์นี้   ชื่อว่าผู้กล่าวนิคคหะ;
22,0006,018,แม้เหมือนอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้า.   สมจริงอย่างนั้น   พระผู้มีพระ-
22,0006,019,"ภาคตรัสคำนี้ไว้ว่า   "" ดูก่อนอานนท์   เราจักกล่าวข่ม ๆ,   ดูก่อน"
22,0006,020,"อานนท์  เราจักกล่าวยกย่อง ๆ,  ผู้ใดเป็นสาระ,  ผู้นั้นจักดำรงอยู่ได้. """
22,0006,021,บทว่า  <B>เมธาวึ</B>   คือ   ผู้ประกอบด้วยปัญญามีโอชะเกิดแต่ธรรม.