Book,Page,LineNumber,Text
21,0046,001,๕.  เรื่องโกสิยเศรษฐีผู้มีความตระหนี่<SUP>*</SUP>  [๓๗]
21,0046,002,[ข้อความเบื้องต้น] 
21,0046,003,พระศาสดา  เมื่อประทับอยู่  ในกรุงสาวัตถี  ทรงปรารภ
21,0046,004,"เศรษฐีชื่อโกสิยะผู้มีความตระหนี่  ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า  <B>""ยถาปิ"
21,0046,005,"ภมโร  ปุปฺผํ""</B>   เป็นต้น.  เรื่อง  (นี้)   ตั้งขึ้นแล้วในกรุงราชคฤห์."
21,0046,006,สมบัติของเศรษฐีไม่อำนวยประโยชน์แก่ใคร ๆ
21,0046,007,ดังได้สดับมา   ในที่ไม่ไกลแห่งกรุงราชคฤห์  ได้มีนิคม  (หนึ่ง)
21,0046,008,"ชื่อสักกระ,   เศรษฐีคนหนึ่ง  ชื่อโกสิยะ  มีความตระหนี่   มีสมบัติ  ๘๐"
21,0046,009,โกฏิ  ประจำอยู่ในนิคมนั้น.   เขาไม่ให้แม้หยดน้ำมัน  (สักหยดเดียว)
21,0046,010,ด้วยปลายหญ้า  แก่คนเหล่าอื่น.  (ทั้ง)   ไม่บริโภคด้วยตนเอง.  สมบัติ
21,0046,011,ของเขานั้น   ไม่อำนวยประโยชน์แก่ปิยชนทั้งหลายมีบุตรและภรรยา
21,0046,012,เป็นต้น  ไม่อำนวยประโยชน์แก่สมณะและพราหมณ์ทั้งหลาย  คงเป็น
21,0046,013,ของไม่ได้ใช้สอย  ตั้งอยู่  เหมือนสระโบกขรณี  ที่ผีเสื้อน้ำหวงแหน
21,0046,014,ด้วยประการฉะนี้แล.
21,0046,015,[เศรษฐีอยากกินขนมเบื้องจนผอม]
21,0046,016,วันหนึ่ง  เวลาจวนสว่าง   พระศาสดาเสด็จออกจากสมาบัติอัน
21,0046,017,ประกอบด้วยความกรุณาใหญ่   ทรงตรวจดูหมู่สัตว์ผู้เป็นเผ่าพันธุ์ที่
21,0046,018,พอแนะนำในการตรัสรู้ได้ในสกลโลกธาตุ  ได้ทรงเห็นอุปนิสัยโสดา-
21,0046,019,ปัตติผลของเศรษฐีพร้อมทั้งภรรยา   ซึ่งอยู่ในที่สุดแห่งที่  ๔๕  โยชน์.
21,0046,020,
21,0046,021,*  พระมหาเทียบ  ป. ธ.  ๖  วัดบวรนิเวศวิหาร  แปล.