Book,Page,LineNumber,Text 21,0039,001,ญาณกทรัพย์ มีโค กระบือ ทาสี ทาส นา สวน บ้าน นิคมและชนบท 21,0039,002,"เป็นต้น ก็นัยนั้นนั่นแล, ในบริเวณวิหารและปัจจัยมีบาตรและจีวร " 21,0039,003,เป็นต้น แม้ของบรรพชิต ก็นัยนั้นเหมือนกัน; (มัจจุย่อมพา) นระผู้ 21,0039,004,มีใจข้องในกามคุณอันถึงพร้อมแล้ว หรืออันยังไม่ถึงพร้อมแล้วซึ่งกำลัง 21,0039,005,เลือกเก็บดอกไม้ กล่าวคือกามคุณ ๕ อยู่อย่างนี้ด้วยประการฉะนี้ (ไป). 21,0039,006,สองบทว่า สุตฺตํ คามํ ความว่า ชื่อว่าการหลับด้วยสามารถแห่ง 21,0039,007,"การหลับแห่งทัพพสัมภาระทั้งหลายมีฝาเรือนเป็นต้นแห่งบ้าน ย่อมไม่มี," 21,0039,008,แต่บ้านชื่อว่าเป็นอันหลับแล้ว ก็เพราะเปรียบเทียบความที่สัตว์ทั้งหลาย 21,0039,009,เป็นผู้ประมาทแล้วเพียงดังว่าหลักแล้ว; มัจจุพา (นระ) ไป ดุจห้วงน้ำ 21,0039,010,ใหญ่อันกว้างและลึก ๒-๓ โยชน์ (พัดพา) ชาวบ้านที่หลับแล้วอย่างนั้น 21,0039,011,ไปอยู่ฉะนั้น ; คือว่า ห้วงน้ำใหญ่นั้น ยังชาวบ้านนั้นทั้งหมด ไม่ให้สัตว์ 21,0039,012,ไร ๆ ในบรรดาสตรี บุรุษ โค กระบือ และไก่เป็นต้น เหลือไว้ ให้ถึง 21,0039,013,สมุทรแล้ว ทำให้เป็นภักษาของปลาและเต่าฉันใด; มัจจุคือความตาย 21,0039,014,พานระผู้มีใจข้องแล้วในอารมณ์ต่างๆ คือตัดอินทรีย์คือชีวิตของนระนั้น 21,0039,015,ให้จมลงในสมุทรคืออบายทั้ง ๔ ก็ฉันนั้นเหมือนกัน. 21,0039,016,ในเวลาจบเทศนา ชนเป็นอันมาก บรรลุอริยผลทั้งหลายมี 21,0039,017,"โสดาปัตติผลเป็นต้นแล้ว, เทศนามีประโยชน์แก่มหาชน ดังนี้แล." 21,0039,018,เรื่องพระเจ้าวิฑูฑภะ จบ.