Book,Page,LineNumber,Text
21,0037,001,"ให้ตาย  จึงสมควร."""
21,0037,002,[พวกเจ้าศากยะตายสมควรแก่บุรพกรรม] 
21,0037,003,"พระศาสดาทรงสดับคำนั้นแล้ว  จึงตรัสว่า  ""ภิกษุทั้งหลาย"
21,0037,004,ความตายอย่างนี้   ไม่สมควรแก่เจ้าศากยะทั้งหลายในอัตภาพนี้ก็จริง
21,0037,005,ถึงอย่างนั้น   ความตายที่พวกเจ้าศากยะนั่นได้แล้ว  ก็ควรโดยแท้  ด้วย
21,0037,006,"สามารถแห่งกรรมลามกที่เขาทำไว้ในปางก่อน."""
21,0037,007,ภิกษุ.  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ   ก็เจ้าศากยะทั้งหลายนั่น  ได้กระทำ
21,0037,008,กรรมอะไรไว้ในปางก่อน ?
21,0037,009,พระศาสดา.  ในปางก่อน   พวกเจ้าศากยะนั่น  รวมเป็นพวก
21,0037,010,เดียวกัน  โปรยยาพิษในแม่น้ำ.
21,0037,011,"ในวันรุ่งขึ้น   ภิกษุทั้งหลายยังกถาให้ตั้งขึ้นในโรงธรรมว่า  ""พระ"
21,0037,012,"เจ้าวิฑูฑภะ  ยังเจ้าศากยะทั้งหลายประมาณเท่านี้ให้ตายแล้ว  เสด็จมาอยู่,"
21,0037,013,"เมื่อมโนรถของตนยังไม่ถึงที่สุดนั่นแล,  พาชนมีประมาณเท่านั้น  (ไป)"
21,0037,014,"เกิดเป็นภักษาแห่งปลาและเต่าในสมุทรแล้ว."""
21,0037,015,"พระศาสดาเสด็จมาแล้ว  ตรัสถามว่า  ""ภิกษุทั้งหลาย   บัดนี้"
21,0037,016,"พวกเธอนั่งประชุมกันด้วยกถาอะไรหนอ ?""   เมื่อภิกษุเหล่านั้นทูลว่า"
21,0037,017,"""ด้วยกถาชื่อนี้""   จึงตรัสว่า   ""ภิกษุทั้งหลาย  เมื่อมโนรถของสัตว์"
21,0037,018,เหล่านี้   ยังไม่ถึงที่สุดนั่นแล.   มัจจุราชตัดชีวิตินทรีย์แล้ว  ให้จมลง
21,0037,019,ในสมุทรคืออบาย  ๔  ประดุจห้วงน้ำใหญ่  ท่วมทับชาวบ้านอันหลับ
21,0037,020,"ฉะนั้น""  ดังนี้แล้ว  ตรัสพระคาถานี้ว่า:-"