Book,Page,LineNumber,Text
21,0034,001,'พวกเราเป็นผู้ไม่ฆ่าสัตว์'   มิใช่หรือ  ?   ก็เมื่อเช่นนี้  ไฉนพวกเจ้า
21,0034,002,"ศากยะจึงยิงบุรุษของเราให้ฉิบหายเล่า.""   ลำดับนั้น  บุรุษคนหนึ่งกราบ "
21,0034,003,"ทูลพระเจ้าวิฑูฑภะนั้นว่า  ""ข้าแต่เจ้า  พระองค์ตรวจสอบดูแล้วหรือ ?"
21,0034,004,พระเจ้าวิฑูฑภะ.   พวกเจ้าศากยะ  ยังบุรุษของเราให้ฉิบหาย.
21,0034,005,"บุรุษ.   บุรุษไร  ๆ  ของพระองค์   ชื่อว่าตายแล้ว  ย่อมไม่มี,"
21,0034,006,ขอเชิญพระองค์จงรับสั่งให้นับบุรุษเหล่านั้นเถิด.
21,0034,007,พระเจ้าวิฑูฑภะเมื่อรับสั่งให้นับดูไม่ทรงเห็นหมดไป  แม้คนหนึ่ง.
21,0034,008,"ท้าวเธอเสด็จกลับจากที่นั้นแล้ว  ตรัสว่า  ""พนาย  คนเหล่าใด ๆ  บอกว่า"
21,0034,009,'พวกเราเป็นเจ้าศากยะ'     ท่านทั้งหลาย   จงฆ่าคนเหล่านั้นทั้งหมด;
21,0034,010,แต่จงให้ชีวิต   แก่คนที่ยืนอยู่ในสำนักงานเจ้าศากยะมหานาม  ผู้เป็น
21,0034,011,พระเจ้าตาของเรา.
21,0034,012,เจ้าศากยะทั้งหลายไม่เห็นเครื่องคือที่ตนพึงถือเอา   บางพวก
21,0034,013,"คาบหญ้า  บางพวกถือไม้อ้อ  ยืนอยู่,  ถูกเขาถามว่า  ""ท่านเป็นเจ้า"
21,0034,014,ศากยะหรือไม่ใช่ ?   เพราะเหตุที่เจ้าศากยะเหล่านั้น  แม้จะตายก็ไม่พูด
21,0034,015,"คำเท็จ;   พวกที่ยืนคาบหญ้าอยู่แล้ว  จึงกล่าวว่า  ""ไม่ใช่เจ้าศากยะ,"
21,0034,016,"หญ้า.""   พวกที่ยืนถือไม้อ้อก็กล่าวว่า  ""ไม่ใช่เจ้าศากยะ,  ไม่อ้อ."""
21,0034,017,เจ้าศากยะเหล่านั้นและเจ้าศากยะที่ยืนอยู่ในสำนักของท้าวมหานาม ได้
21,0034,018,ชีวิตแล้ว.
21,0034,019,บรรดาเจ้าศากยะเหล่านั้น   เจ้าศากยะที่ยืนคาบหญ้า   ชื่อว่าเจ้า
21,0034,020,"ศากยะหญ้า,  พวกที่ยืนถือไม้อ้อ  ชื่อว่า  เจ้าศากยะไม้อ้อ."
21,0034,021,พระเจ้าวิฑูฑภะรับสั่งให้ฆ่าเจ้าศากยะอันเหลือทั้งหลาย  ไม่เว้น