Book,Page,LineNumber,Text
20,0047,001,จ.  เราจักไหว้ท่านทำไม. 
20,0047,002,อุ.  ท่านจักไม่ไหว้หรือ ?
20,0047,003,จ.  เราจักไม่ไหว้.
20,0047,004,อุ.  แม้ข้าพเจ้า  ก็จักไม่ให้.
20,0047,005,จ.  เมื่อเป็นเช่นนี้  เราจักลงราชอาชญาแก่ท่าน.
20,0047,006,"อุ.  เชิญทำเถิด.   ท่านเป็นอิสระแก่ร่างกายของข้าพเจ้า,  แต่"
20,0047,007,ไม่เป็นอิสระแก่จิต.
20,0047,008,พระราชา  ทรงสดับถ้อยคำอันองอาจของท้าวเธอแล้ว  จึงทรง
20,0047,009,"ดำริว่า  ""เราจักเรียนมนต์ของพระเจ้าอุเทนนี้  ได้อย่างไรหนอ ?"""
20,0047,010,"แล้วทรงคิดได้ว่า  ""เราไม่อาจให้คนอื่นรู้มนต์นี้,   เราจักให้ธิดาของ"
20,0047,011,"เราเรียนในสำนักพระเจ้าอุเทนนี้  แล้วจึงเรียนเอาในสำนักของนาง."""
20,0047,012,"ลำดับนั้น  ท้าวเธอจึงตรัสกะพระเจ้าอุเทนนั้นว่า  ""ท่านจักให้แก่คน"
20,0047,013,"อื่นผู้ไหว้แล้วเรียนเอาหรือ ?"""
20,0047,014,อุ.  อย่างนั้น  ท่านมหาราช.
20,0047,015,"จ.  ถ้ากระนั้น  ในเรือนของเรามีหญิงค่อมอยู่คนหนึ่ง,  ท่านยืน"
20,0047,016,อยู่ภายนอกม่าน  จงบอกมนต์แก่หญิงนั้น  ผู้นั่งอยู่ภายในม่านเถิด.
20,0047,017,อุ.  ดีละ   ท่านมหาราช   นางจะเป็นคนค่อมหรือคนง่อย  ก็
20,0047,018,"ช่างเถอะ,  เมื่อนางไหว้,   ข้าพเจ้าจักให้."
20,0047,019,ลำดับนั้น  พระราชา  เสด็จไป  ตรัสบอกพระนางวาสุลทัตตา
20,0047,020,"ราชธิดาว่า  ""ลูกหญิง   ชายเป็นโรคเรื้อนน้ำเต้าคนหนึ่ง  รู้มนต์หาค่า"
20,0047,021,"มิได้,   พ่อไม่อาจที่จะให้คนอื่นรู้มนต์นั้นได้,   เจ้าจงนั่งภายในม่าน"