Book,Page,LineNumber,Text
20,0036,001,"เศรษฐีธิดานั้น  จึงบอกว่า  ""ดิฉันหัวเราะ  ก็เพราะคิดว่า  'สมบัติ "
20,0036,002,"มีประมาณเท่านี้   นี้  ท่านได้แล้ว  ก็เพราะอาศัยฉัน."""
20,0036,003,เศรษฐี.  ถ้าว่าคุณพ่อของฉัน  มอบมรดกของตนให้แก่ฉันแล้ว
20,0036,004,ท่านจะได้เป็นอะไรในทรัพย์นั้น.  ได้ยินว่า  เศรษฐี  ไม่รู้เรื่องอะไร
20,0036,005,"สิ้นกาลเท่านี้,   เพราะฉะนั้น   จึงไม่เชื่อถ้อยคำของเศรษฐีธิดานั้น."
20,0036,006,ครั้งนั้น  เศรษฐีธิดานั้น ได้เล่าเรื่องนั้นทั้งหมด   แก่เศรษฐีบุตรนั้นว่า
20,0036,007,"""บิดาของท่าน  ให้หนังสือฆ่า  (ตัว)  ส่งท่านมาแล้ว,   ดิฉันทำกรรม"
20,0036,008,"อย่างนี้  ๆ รักษาท่านไว้แล้ว.""   เศรษฐีบุตรไม่เชื่อ  พูดว่า  ""ท่านพูด"
20,0036,009,"ไม่จริง""   จึงคิดว่า  ""เราจักถามแม่กาลี""  ดังนั้นแล้ว  จึงกล่าวว่า"
20,0036,010,"""ได้ยินว่า  อย่างนั้นหรือ ? แม่.""    นางกาลี  จึงกล่าวว่า  ""พ่อ"
20,0036,011,"ตั้งแต่ท่านเป็นเด็ก   เศรษฐีประสงค์จะฆ่าท่าน  แต่ไม่อาจเพื่อจะฆ่าได้,"
20,0036,012,"อาศัยท่าน  สิ้นทรัพย์ไปมากมาย,  ท่านพ้นแล้วจากความตายในที่  ๗"
20,0036,013,"แห่ง,   บัดนี้  มาแล้ว  จากบ้านส่วย  ถึงตำแหน่งเศรษฐี  พร้อมกับ"
20,0036,014,"ด้วยสรรพวัตถุอย่างละ  ๑๐๐."""
20,0036,015,"เศรษฐีนั้น  ฟังคำนั้นแล้ว  คิดว่า  ""เราทากรรมหนักหนอ  เรา"
20,0036,016,พ้นแล้วจากความตายเห็นปานนี้แล   แล้วเป็นอยู่ด้วยความประมาท
20,0036,017,"ไม่สมควร,   เราจักไม่ประมาท""  ดังนี้  สละทรัพย์วันละพัน   เริ่มตั้ง"
20,0036,018,ทานไว้   เพื่อคนเดินทางไกลและคนกำพร้า   เป็นต้นแล้ว.
20,0036,019,กุฎุมพี  ชื่อว่ามิตตะ  ได้เป็นผู้ขวนขวายในการทานของเศรษฐี
20,0036,020,นั้นแล้ว.
20,0036,021,ความอุบัติของโฆสกะเศรษฐี  เป็นดังนี้.